Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը հայտարարել է, թե՝ չգիտե, արդյո՞ք սահմանին Բաքվի կրակոցները պատասխան են Հայաստան-ԵՄ հարաբերության խորացմանը, բայց ասում է, որ Եվրամիությունն ուզում է տեսնել Հայաստան-Ադրբեջան առարկայական բանակցություն եւ դրա վրա պետք է կենտրոնացնել ուշադրությունը:
Ի՞նչ է ստացվում, ըստ Կլաարի՝ ուշադրությունը պետք չէ՞ կենտրոնացնել Ադրբեջանի կրակոցների եւ սադրիչ բնույթի, արկածախնդրության նախապատրաստման տրամաբանությամբ արվող հայտարարությունների վրա:
Այդ դեպքում, գուցե Եվրամիության ներկայացուցիչը՝ առարկայական բանակցության վրա կենտրոնանալու շրջանակում, ասի, թե հատկապես ո՞վ է խոչընդոտում առարկայական բանակցության, խաղաղության պայմանագրի շուրջ աշխատանքի առաջընթացին:
Հակառակ պարագայում, ստացվում է ընդամենը տպավորություն, որ ընդհանրացնելով խնդիրը, Տոյվո Կլաարը ընդամենը գտել է Ադրբեջանի սադրիչ քաղաքականությունը, առավելապաշտության եւ շանտաժի վրա հիմնված վարքագիծը ներկայացնելու այլ տարբերակ: Եվրամիոթյան ներկայացուիցիչը կամա, թե ակամա խրախուսում է այդ վարքագծի շարունակությունը:
Իսկ, եթե Ադրբեջանը տեսնում է շանտաժի քաղաքականության միջոցով առավելապաշտության դիրքավորումը շարունակելու հնարավորություն, ապա միանգամայն բնական է, որ նա գնալու է այդ ճանապարհով, որեւէ կերպ չի շեղվելու դրանից եւ չի մտածելու Հայաստանի հետ խաղաղության պայմանագրի շուրջ հավասարակշռված փոխհամաձայնությունների հասնելու ուղղությամբ իրական ջանքի մասին:
Ըստ այդմ, հատկապես տեւական ժամանակի փորձառությունից հետո, Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչը խաղաղության միտված գործընթացի վրա կենտրոնանալու համար, պետք է կենտրոնանա Ադրբեջանի շանտաժային քաղաքականության վրա:
Եթե չլինի այդ քաղաքականության արգելափակման իրական քաղաքականություն, չի լինի հավասաչակշռված խաղաղության իրական գործընթաց: Տոյվո Կլաարը հազիվ թե միամիտ ու անտեղյակ լինի պատճառահետեւանքային այդ պարզ կապը չհասկանալու համար:
Բաց մի թողեք
Արևմուտքն, ի վերջո, Ադրբեջանի նկատմամբ ազդեցության լծակներ գործի կդնի՞
Թուրքիան՝ օկուպացված Շուշիում, բացել է երկրաշարժի մոնիթորինգի կայան
Ուկրաինայի խնդիրը, կարծես, մտնում է նոր ծիր, որի մի կողմում Վատիկանն է, մյուսում՝ Չինաստանը