Մայիսի 26-ին Վրաստանի վարչապետ Կոբախիձեն հայտարարել է «որ իր երկիրը 2030թ.-ին կանդամակցի Եվրամիությանը եւ կմիավորվի աբխազ եւ օս եղբայրներին».
Անցյալ շաբաթ Դերբենտում եւ Մախաչկալայում ահաբեկչություններին ռուս-վրացական սահմանի աբխազական հատվածում փոխհրաձգություն է տեղի ունեցել. Աբխազիայում անհանգիստ է տարեսզբից, երբ փորձագիտական տեսակետ շրջանառվեց, որ ռուս-վրացական հարաբերությունների կարգավորման հեռանկարում դիտարկվում է «կոնֆեդերատիվ Վրաստան կազմավորելու հավանականությունը»:
«Նեզավիսիմայա գազետան» այդ վարկածը գնահատում է «բացարձակ երեւակայական» եւ հավելում, որ տեղեկատվական այդ քաղաքականությունը «վտանգում է ոչ միայն ռուս-աբխազական հարաբերությունները, այլեւ Ռուսաստանի հարավ-կովկասյան քաղաքականությունն առհասարակ». Ընդհանուրը, հեղինակը «ոչ բարոյական» է գնահատում «դաշնակիցների հաշվին նման գործարքը» եւ հիշեցնում Հայաստանի հաշվին Ադրբեջանին բավարարելու՝ «ԽՍՀՄ» քաղաքականությունը:
Սա, ըստ երեւույթին, այլասացություն է, մեկնաբանը նկատի ունի քառասունչորսօրյա պատերազմը, դրան հաջորդած՝ ԼՂ շրջափակումը, հայ բնակչության բռնատեղահանումը, ինչի դիմաց Ռուսաստանը փաստացի ոչինչ չի ստանում, բայցի Հյուսիս-հարավ տրանսպորտային միջանցքի հարցում Ադրբեջանի համաձայնությունից: Բայց դեռ հարց է՝ գործադիր ի՞նչ իշխանություն կձեւավորվի Իրանում, եւ արդյոք համապարփակ համագործակցության ռուս-իրանական պայմանագրի ստորագրումը կկայանա:
Բաքվում ԱՄՆ փոխպետքարտուղար Օ՛Բրայանը բացահայտել է, որ Հարավային Կովկասի երեք երկրներն արտգործնախարարների մակարդակով հրավիրված են Վաշինգտոն: Վրաստանն արդեն հաստատել է, որ արտգործնախարար Դարչիաշվիլին կմեկնի ԱՄՆ: Դատելով ադրբեջանական մամուլի արձագանքի տոնայնությունից, Բաքուն հրավերը չի մերժել: Ամենայն հավանականությամբ Վաշինգտոն կգործուղվի նաեւ Հայաստանի արտգործնախարար Միրզոյանը:
ԱՄՆ պետքարտուղարության աղբյուրը ավելի վաղ հայտնել է, որ Վաշինգտոնը հայ-ադրբեջանական քննարկումների հնարավորություն կստեղծի: Հունիսի 26-ին Բաքուն Երեւանին է փոխանցել «խաղաղության պայմանագրի առաջարկությունների» տասերորդ փաթեթը։
Պայմանագրի ստորագրման հավանականությունը չափազանց նվազ է, եթե չասենք՝ բացառվում է: Բայց որ գործընթացին ԱՄՆ ներգրավվածությունը գրեթե ֆորմալացվում է, ակնհայտ է: Օ՛ Բրայանի Բաքու այցի տպավորությամբ ադրբեջանական մամուլը մի շարք հրապարակումներ է արել՝ ընդգծելով Չինաստանից Եվրոպա ապրանքաշրջանառության ապահովման հարցում Բաքվի առանցքային դերը:
Հուլիսի 5–ին Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը մեկնում է Բաքու: Դա նշանակում է, որ Իլհամ Ալիեւը Շանհայի համագործակցության կազմակերպության գագաթաժողովին չի մասնակցի: Բայց եթե Էրդողանին հաջողվի Շուշիում թուրքախոս պետությունների առաջնորդների խորհրդաժողով գումարել, ապա կստացվի, որ նա ոչ միայն Ադրբեջանը, այլեւ Կենտրոնական Ասիան է վերցնում կուրացիայի տակ, եւ Ռուսաստանի նախաձեռնած՝ եվրասիական անվտանգային համակարգը չի կայանում:
Ռուսաստանի համար սա լրջագույն փորձություն է: ՇՀԿ գագաթաժողովից առաջ Պուտին-Էրդողան հանդիպում է նախատեսված: Ամենայն հավանականությամբ, բանակցությունները ծանր են լինելու: Պուտինը կայցելի՞ Բաքու:
Բաց մի թողեք
Ալիևի անհավատալի արկածներն Իտալիայում՝ ոչ միայն որպես Ադրբեջանի նախագահ, այլև՝ ՌԴ նախագահի «լիազոր ներկայացուցիչ»
Մոսկվան Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ որեւէ «ոչ պակաս ընդգրկուն» պայմանավորվածությամբ չի հարվածի «թիկունքից»
«Դիմադրության» շարժման «սրբազան» շարունակությունը․ առաջիկա հավաքին իրական շահառուները դուրս կգա՞ն «փարդի հետևից»