Եվրամիության առաջնորդները որոշել են փաստացի դադարեցնել ԵՄ-ին Վրաստանի անդամության գործընթացը: Այդ մասին հայտարարվել է ԵՄ գագաթնաժողովից հետո:
Այս հայտարարությունը, բնականաբար, պայմանավորված է Վրաստանի նախընտրական իրավիճակով և խորհրդարանի մոտեցող ընտրությամբ, որը կայանալու է հոկտեմբերի 26-ին:
Եվրամիության գագաթնաժողովի այդ հայտարարությունը հազիվ թե դիտվի «Վրացական երազանքին» իր քաղաքականությունը փոխել ստիպող հանգամանք:
Ըստ ամենայնի՝Եվրամիության առաջնորդների այդ հայտարարությունը միտված է վրացական հանրության այն հատվածի նախընտրական, իսկ գուցե նաև հետընտրական առավելագույն մոբիլիզացիա ապահովելուն, ում համար Եվրամիության անդամակցության գործընթացը ունի սկզբունքային ուղենշի իմաստ և նշանակություն, նաև ինչու ոչ՝ տեղեկատվաքարոզչական ազդեցություն: Հայաստանի դիտանկյունից հարցն այստեղ բոլորովին այլ հարթության վրա է:
Եթե Վրաստանի կառավարող ուժը խորհրդարանի ընտրության արդյունքում պահպանում է իր դիրքերը, կարողանում է հաղթահարել հնարավոր հետընտրական ցնցումները՝ առանց Եվրամիության հետ սկզբունքային փոխզիջման գնալու, ապա հարց է առաջանում՝ Եվրամիությունը նահանջելո՞ւ է Վրաստանի անդամակցության հարցում արտահայտած դիրքորոշումից, այսինքն՝ վերականգնելո՞ւ է անդամակցության գործընթացը:
Որովհետև եթե «Վրացական երազանքը» պահի իշխանությունն առանց Եվրամիության հետ սկզբունքային կոմպրոմիսի, իսկ Եվրամիությունն էլ չնահանջի անդամության հարցում իր՝ նախօրեի արտահայտած դիրքորոշումից, ապա սա արդեն սկզբունքային փոփոխություն է Վրաստանի շուրջ աշխարհաքաղաքական ռեժիմում:
Իսկ դա էական նշանակություն է ունենալու ամբողջ Կովկասի ու նաև Հայաստանի համար: Եվրամիությունը, իհարկե, անգամ այդ դեպքում կփորձի վերադառնալ Թբիլիսիի հետ հարաբերության բարեխառն ռեժիմի, ի վերջո Բրյուսելը չի գնա առճակատման խորացման, և թերևս դրանում որեւէ կերպ շահագրգռված չի լինի նաև պաշտոնական Թբիլիսին: Կասկածից վեր է, որ բոլոր դեպքերում հետընտրական գոլորշին իջնելու է՝ այս կամ այն ներքաղաքական ստատուս քվոյով:
Հարցն այն է, թե Հայաստանի տեսադաշտից ինչ է բացվելու, երբ ցրվի այդ գոլորշի-մշուշը: Ու առանցքայինն այստեղ ոչ թե հարցն է, թե Վրաստան-ԵՄ հարաբերության այս կամ այն ռեժիմն ինչպես է անդրադառնալու Հայաստան-ԵՄ հարաբերության վրա, այլ ավելի առարկայական հանգամանքը՝ ինչպես է հնարավոր որևէ նոր ռեժիմ անդրադառնալու Հայաստանի ու ԵՄ առանձին անդամների, օրինակ՝ Ֆրանսիայի կամ Հունաստանի հետ հարաբերության վրա՝ հաշվի առնելով դրանցում էական և հասկանալի նրբերանգները:
Այդ իմաստով, պաշտոնական Երևանը թերևս արդեն այսօր, կամ ավելի շուտ նույնիսկ երեկ պետք է ինտենսիվ դիվանագիտական աշխատանք սկսեր այդ հարցերում անհրաժեշտ կարգավորումներ և կոմունիկացիաներ ձևավորելու համար, որպեսզի դրանք զգալիորեն դուրս բերվեն Վրաստան-ԵՄ հարաբերության կախվածությունից:
Բաց մի թողեք
Բելգիացի քաղաքական գործիչները Ադրբեջանին կոչ են արել դուրս բերել զորքերը Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից
Զանգեզուրի միջանցքի շուրջ նոր խմորումներ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի միջև
«Զանգեզուրի միջանցքի» հետ կապված գործընթացները ադրբեջանական կողմի հետ շարունակվում են. թուրք նախարար