ՀՀԿ-ն Նիկոլ Փաշինյանից պահանջում է հրապարակել Արցախի հակամարտության կարգավորման գործընթացում միջնորդների ներկայացրած բոլոր առաջարկները և դրանց Հայաստանի պաշտոնական պատասխանները:
Ինչպես հայտնի է, ավելի վաղ, երբ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր, թե ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացը միշտ էլ եղել է Արցախն Ադրբեջանի կազմ «վերադարձնելու» մասին, բոլոր փաստաթղթերի հրապարակման պահանջով կամ կոչով նրան էր դիմել Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Նիկոլ Փաշինյանը բանավեճի էր հրավիրել իր տեսակետին անհամաձայնություն հայտնած նախկին երեք նախագահներին: Նրանք մերժել էին, իսկ Տեր-Պետրոսյանն էլ արել էր հայտնի առաջարկը: Այժմ դա անում է ՀՀԿ-ն, այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը: Նիկոլ Փաշինյանը կլսի՞ նրանց կոչը: Բայց կարևոր հարցը, թերևս, դա չէ, այլ այն, թե ի՞նչ կփոխվի այդ կոչը լսելուց հետո փաստաթղթերը հրապարակելուց հետո:
Մտածել, թե ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացը եղել է մաթեմատիկական գործողություն, որտեղ պատկերը ստանալու համար բավարար է հրապարակել բոլոր միջնորդական փաստաթղթերն ու դրանց ստացված պատասխանները, հազիվ թե հնարավոր է համարել խնդրո առարկային համարժեք:
Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացը շատ ավելի համեմատելի է այսբերգի հետ, որի տեսանելի՝ փաստաթղթավորված մասը, եթե ավելի փոքր չէ, քան անտեսանելին՝ չփաստաթղթավորված շերտերը, ապա առնվազն նաև ավելի մեծ չէ:
Եթե, իհարկե, որևէ մեկը կասկածի տակ չի դնում այն, որ Լեռնային Ղարաբաղի կոնֆլիկտն ու ընդհանրապես հայ-ադրբեջանական հարցը ունեցել է և ունի աշխարհաքաղաքական էական նշանակություն:
Որովհետև այդ ընդգրկումը իր հերթին նշանակում է, որ բացի անմիջականորեն կարգավորման գործընթացում առկա ձևաչափերից և իրադարձություններից, գոյություն են ունեցել նաև աշխարհաքաղաքական շահառուների գործունեության առավել ընդգրկուն շերտերն ու շրջանակները, ինչպես նաև ուղղակի, թե անուղղակի ամենատարբեր գործիքները՝ իրադրության զարգացման վրա կամ անմիջականորեն, կամ «շրջանցիկ ազդեցության» աշխատանքի համար:
Հետևաբար, մտածել, թե կարգավորման գործընթացի փաստաթղթերի հրապարակումը թույլ կտա հանրությանը կազմել ամբողջական պատկեր և, ըստ այդմ, ձևավորել ինչ-որ ամբողջական կարծիք կամ մոտեցում, այդպիսով պաշտպանվելով տարբեր մանիպուլյացիաներից, թերևս մոլորություն է:
Ըստ այդմ՝ ներկայումս գլխավոր հարցը այն չէ, թե ինչ է եղել հետագիծը, այլ այն, որ մենք հասել ենք ներկայիս կետին, որտեղ կան ներկայի ու մոտ և հեռու ապագայի մարտահրավերներ, որոնք պահանջում են դրանց վերաբերյալ լուծումներ մշակելու քաղաքական համակարգային մեխանիզմներ, մինչև անգամ խորհրդարանի արտահերթ ընտրության տեսքով:
Անընդհատ «վերադարձը» դեպի անցյալ՝ ներկայիս այդ խնդրին մոտենալո՞ւ, թե՞ դրանից փախչելու և խուսանավելու միջոց է, թե՛ իշխանության, թե՛ մնացյալ քաղաքական դասի համար:
Բաց մի թողեք
Բեմադրելով Ռուբեն Վարդանյանի կեղծ դատավարությունը՝ իշխանությունները կարծես թե վճռական են իրենց համար ռազմավար ապահովելու հարցում․ Le Parisien
Ճապոնիայում գռեհկացված պրակտիկան չի անցնի, այնտեղ հանրային կարծիքը կայուն է, Հայաստանում՝ հեղհեղուկ
Հայաստանում Լիտվայի դեսպանը այցելել է ԵՄ դիտորդական առաքելության շտաբ, շնորհավորել մանդատի երկարաձգման առիթով․ Լուսանկարներ