Ինչպես հայտնի է, ՄԱԿ-ի գլխավոր վեհաժողովը դեկտեմբերի 3-ի հատուկ նստաշրջանում բանաձեւ է ընդունել, որով «Ռուսաստանից պահանջում է անհապաղ, անվտանգ եւ անվերապահ վերադարձնել բոլոր ուկրաինացի երեխաներին, որոնք բռնի դուրս են բերվել կամ տեղահանվել են իր զորքերի օկուպացրած տարածքներից»:
Փաստաթղթում Ռուսաստանին կոչ է արվում դադարեցնել ուկրաինացի երեխաներին ստիպողաբար տեղահանելու, ծնողներից եւ օրինական խնամակալներից բաժանելու եւ նրանց կարգավիճակը, այդ թվում՝ քաղաքացիությունը փոխելու եւ որդեգրելու գործելակերպը, ինչպես նաեւ՝ անչափահասների գաղափարական մշակումը:
Բանաձեւը պաշտպանել է 91 երկիր, այդ թվում՝ ԱՄՆ-ն եւ Եվրամիության երկրները, Ուկրաինան եւ Վրաստանը: Դեմ է քվեարկել 11 երկիր, այդ թվում՝ Ռուսաստանը, Բելառուսը, Կուբան, Իրանը։ 57 երկիր, այդ թվում՝ Չինաստանը, Հնդկաստանը, Հայաստանը եւ Կենտրոնական Ասիայի պետությունները, ձեռնպահ է քվեարկել:
Ուկրաինայի իշխանությունների տվյալներով՝ լայնամասշտաբ պատերազմի սկզբից ի վեր Ռուսաստանն իր զորքերի օկուպացրած տարածքներից դուրս է բերել առնվազն 20 հազար երեխա, որոնցից ընդամենը շուրջ 1850-ին է հաջողվել վերադարձնել:
Մոսկվան համաձայն չէ այդ թվերին, ինչպես նաեւ՝ «բռնի տեղահանում» ձեւակերպմանը՝ պնդելով, թե երեխաների դուրսբերումն իրականացվել է նրանց «անվտանգության ապահովման նպատակներով», եւ որ պատրաստ է նրանց վերադարձնել հարազատներին, եթե նրանք դա խնդրեն:
Դեռեւս 2023-ի մարտի 17-ին Հաագայի միջազգային քրեական դատարանը Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին եւ երեխաների իրավունքների պաշտպան Մարիա Լվովա-Բելովային ձերբակալելու միջազգային օրդեր տվեց։ Նրանք կասկածվում են ուկրաինացի երեխաների անօրինական տեղահանման մեջ։
Թեեւ ՄԱԿ-ի գլխավոր վեհաժողովի բանաձեւերը պարտադիր չեն կատարման համար, ի տարբերություն կազմակերպության Անվտանգության խորհրդի բանաձեւերի, այդուհանդերձ, եվրաատլանտյան կուրս որդեգրած ՀՀ իշխանությունների այս որոշումը միանգամայն տարակուսելի է՝ հատկապես Մոսկվայի հետ վատթարացող հարաբերությունների ֆոնին։ Մյուս կողմից էլ Եվրոպայի եւ ԱՄՆ-ի հետ «խաղեր տվող» Փաշինյանի ռեժիմի վերջին որոշումը՝ ձեռնպահ մնալ առեւանգված ուկրաինացի երեխաների վերադարձը պահանջող ՄԱԿ-ի բանաձեւի հարցում, այնքան էլ զարմանալի չէ, եթե հաշվի առնենք, որ այս իշխանախումբը նույնիսկ արցախցիների ճակատագրի եւ, որ ամենից ցավալին է՝ հատկապես հայ ռազմագերիների հարցում «ձեռնպահ» է մնում։
Բայց նաեւ մի կարեւոր նրբերանգ․ այս որոշման թիկունքում երեւում են նաեւ ԵՄ այն բյուրոկրատների «ականջները», որոնք, փաստորեն, ֆինանսավորում են Փաշինյանի արտաքին եւ ներքին քաղաքականությունը։
Ամենից թարմ օրինակը․ դեկտեմբերի 2-ին Բրյուսելում ՀՀ-ԵՄ գործընկերության խորհրդի 6-րդ հանդիպման շրջանակում ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանն ու Եվրամիության արտաքին գործերի եւ անվտանգության հարցերով բարձր ներկայացուցիչ Կայա Կալլասը ստորագրել են համագործակցության նոր՝ ՀՀ-ԵՄ գործընկերության ռազմավարական օրակարգի փաստաթուղթը։ Այդ մասին հայտարարվեց Միրզոյանի, Կալլասի եւ ԵՄ ընդլայնման հարցերով հանձնակատար Մարթա Կոսի համատեղ մամուլի ասուլիսի ժամանակ: Ավելի վաղ Եվրոպայի «երկաթե լեդիներն» ազդարարել էին, որ խոշոր գումարներ են «հոսելու» Հայաստան՝ այս դեպքում էլ վկայելով, որ նրանց «շուրթերով» Եվրամիությունը, ըստ էության, ֆինանսավորում է Փաշինյանի եւ իր խմբակի վերարտադրման հնարավորությունը՝ 2026 թ․ խորհրդարանական ընտրությունների միջոցով։
Դե, իսկ ԱՄՆ-ի ու անձամբ Թրամփի հետ ՀՀ գործող իշխանությունների ջերմ հարաբերությունների մասին էլ չենք մոռանում՝ վաշինգտոնյան համաձայնագրեր, Բաքվի հետ խաղաղության հռչակագիր, TRIPP եւ այլն։ Ավելին, ԱՄՆ առաջին տիկին Մելանյա Թրամփը շարունակում է ակտիվ ջանքերն ուկրաինացի երեխաներին հայրենիք վերադարձնելու հարցում․ ժամեր առաջ նա հայտարարեց, որ Պուտինի հետ անձնական նամակագրության եւ համալիր ջանքերի, համագործակցության արդյունքում՝ առեւանգված եւս մի քանի երեխայի Ռուսաստանը վերադարձրել է Ուկրաինային։ Այնպես որ, պաշտոնական Երեւանի դիրքորոշումն այս հարցում կարող էր մի փոքր այլ լինել, եթե իսկապես «գլուխը թեքել» է դեպի Արեւմուտք եւ շարունակում է հաճոյանալ Սպիտակ տան ղեկավարի վարչակազմին։
Ընդհանուր առմամբ, սա վկայում է ոչ թե փաշինյանական ռեժիմի քաղաքական կամքի բացակայության, անվճռականության, ոչ կայուն ու տարերային արտաքին քաղաքականության մասին, այլ ընդհանրապես՝ որեւէ տեսակի կոնկրետ արտաքին քաղաքականության բացակայության։
ՀԳ․ Ի դեպ, ՀՀ իշխանությունները, որոնք ժամանակ առ ժամանակ ներկայանում են որպես երդվյալ «արեւմտամետներ», առաջին անգամ չէ, որ կարեւոր հարցերում դե ֆակտո քվեարկում են Ռուսաստանի օգտին։ Սա՝ որպես արձանագրում, այլ ոչ թե որպես հանդիմանություն։
Բաց մի թողեք
Ներքաղաքական առկա իրավիճակը Վրաստանին Եվրոպայից ավելի է հեռացնում
Գերմանիայում Ադրբեջանի քաղաքացու կողմից պետական հանցանք է կատարվել, արդյոք «ահաբեկիչներ են գործում»
Ռուսաստանը կարող է ներքին թշնամի ստանալ՝ իսլամական ծայրահեղականության կողմից