Ոչ կոմպետենտ կառավարումը պետությանն ու ժողովրդին մշտապես պահելու է անորոշության ու տագնապի ռեժիմում

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ասում է, որ Սահմանադրության բովանդակության հեղինակը պետք է լինի ժողովուրդը, իրենք ժողովրդի հետ պետք է ստեղծեն Սահմանադրության բովանդակությունը: Հնչում է բավականին հրապուրիչ, բավականին ականջահաճո:

Բայց, բավականին ոչ կոմպետենտ: Որեւէ երկրի սահմանադրության թե տառի, թե ոգու հեղինակը ժողովուրդը չէ:

Ժողովուրդը չի կարող լինել Սահմանադրության բովանդակության կամ տեքստի հեղինակ, եւ ամենեւին ոչ այն պատճառով, որ ժողովուրդ հասկացությունը բավականին ընդհանրական է, բավականին տարածական, ոչ կոնկրետ:

Պարզապես, եթե Սահմանադրոության բովանդակությունը պետք է ստեղծի ժողովուրդը, ապա կնշանակի, որ ժողովրդի ստեղծելիքն է ընդհանրապես քաղաքական, պետական ցանկացած հայեցակարգ, ծրագիր, ռազմավարություն: Ինչու՞ պետք է Սահմանադրության բովանդակությունը ստեղծի ժողովուրդը, իսկ մնացյալ պետական փաստաթղթերը՝ ոչ: Չէ՞ որ բոլոր փաստաթղթերն էլ առնչվում են ժողովրդին:

Բայց, հենց հանգամանքը, որ դրանք առնչվում են պետության, ժողովրդի, բոլորի կյանքին, պահանջում է չափազանց մեծ պատասխանատվություն, իսկ պատասխանատվությունը՝ կոմպետենտություն: Սահմանադրությունը պետք է ստեղծեն կոմպետենտները՝ թե տեքստի, թե ընդհանուր բովանդակության, փիլիսոփայության առումով:

Եթե Սահմանադրության ստեղծումը թողնվում է ժողովրդի վրա, վերագրվում է ժողովրդին, ապա դա նշանակում է պարզապես, որ բավականին ականջահաճո հայտարարության միջոցով պարզապես դրվում են Սահմանադրության բովանդակության համար պատասխանատվությունից խուսանավելու հիմքեր:

Եթե ազդարարվում է ժողովրդի «հեղինակային իրավունքը», ապա դա նշանակում է, որ կառավարող քաղաքական ուժը Սահմանադրության հարցում առաջնորդվելու է ոչ կոմպետենտության տրամաբանությամբ, հիմնվելով բացառապես պահի քաղաքական կոնյուկտուրայի եւ դրանից բխող կարիքների վրա:

Այդպիսի Սահմանադրությունը, ինչպես եւ ընդհանրապես այդպիսի՝ ոչ կոմպետենտ կառավարումը, պետությանն ու ժողովրդին մշտապես պահելու է անորոշության ու տագնապի ռեժիմում: