Ի՞նչ պատճառ է տեսնում Հայաստանը՝ ՀԱՊԿ-ից ամբողջապես դուրս չգալու համար

Հայաստանի ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը, մասնակցելով Վարշավայում տեղի ունեցող միջազգային անվտանգության թեմայով ֆորումին, հայտարարել է, որ հայ հանրության մոտ կա «ահռելի հիասթափություն» Ռուսաստանից, որը չի պաշտպանել Հայաստանը, երբ եղել է այդ պաշտպանության կարիքը:

«Այս իրավիճակը մեզ ավելի է մոտեցրել Եվրամիությանը, ԱՄՆ-ին: Հասարակության արժեքների համատեքստում մենք մոտ էինք ԵՄ-ին, արևմտյան երկրներին, բայց անվտանգության համատեքստում՝ Հայաստանի ժողովուրդը հոգեբանորեն իրեն կապում էր ՌԴ-ի հետ: Հիմա այս երկրորդ բաղադրիչն ի չիք է դարձել:

Մարդիկ այլևս որևէ պատճառ չեն տեսնում իրենց ամբողջապես Եվրամիության հետ չկապելու համար»,- հայտարարել է Արարատ Միրզոյանը: ԱԳ նախարարի հայտարարությունը բավականին հետաքրքրական է, սակայն միաժամանակ հարց առաջացնող: Եթե «մարդիկ» չեն տեսնում որևէ պատճառ Եվրամիության հետ ամբողջապես չկապվելու համար, ապա ի՞նչ պատճառ է տեսնում Հայաստանը՝ օրինակ ՀԱՊԿ-ից ամբողջապես դուրս չգալու համար: Կամ ի՞նչ է նշանակում կապվել Եվրամիության հետ ամբողջապես:

Դա նշանակո՞ւմ է, որ Հայաստանը դնելու է նաև ԵԱՏՄ-ի հետ կապերը խզելու հարցը: Արտաքին գործերի նախարարի ելույթը Վարշավայում հնչում է մի ժամանակ, երբ դրա նախորդ օրը Հայաստանում եղել է ԵԱՏՄ վարչապետների հավաք, դրա ընթացքում քննարկվել են ինտեգրացիան խորացնելու հարցեր, նաև ազդարարվել է Իրանի հնարավոր անդամության մասին:

Երբ դրա հաջորդ օրը Հայաստանի ԱԳ նախարարը Վարշավայի ֆորումում հայտարարում է, որ չկա Եվրամիությանն ամբողջապես չկապվելու պատճառ, լսարանի մոտ դա առաջացնելու է ավելի շատ հարցեր, քան հիացմունք՝ Հայաստանի այդ պատրաստակամության կամ դիրքորոշման հանդեպ:

Ընդ որում՝ հարցեր թե Հայաստանի ներիշխանական միջավայրում եղած հարաբերությունների առնչությամբ՝ հատկապես այս օրերին տեղի ունեցող ներթիմային կամ ներիշխանական կադրային շարժերի ֆոնին, և թե Հայաստանի արտաքին քաղաքականության տրամաբանական կառուցվածքի:

Որովհետև խոսքը մեծ հաշվով արտաքին քաղաքական և տնտեսական հարաբերությունների վերաբերող կոնցեպտուալ շեշտադրումների մասին է: Իսկ դրանց հանդեպ միջազգային դերակատարները ուշադիր են ավելի, քան սիրալիր՝ լսելիս: