Գյումրիում ամեն բան նոր է սկսվելու

Գյումրու ավագանու, այլ կերպ ասած քաղաքային իշխանության ընտրությունն ավարտվեց, բայց դրա շուրջ ծավալված ներքաղաքական ինտրիգը թերևս ոչ: Այն, ըստ էության, մտնում է իր նոր և գուցե առավել բազմաշերտ փուլ:

Ինչպես հայտնի է, ընտրությանը մասնակից ինն ուժերից անցողիկ շեմը հաղթահարել է հինգը՝ կառավարող ՔՊ-ն, Գյումրիի նախկին քաղաքապետ եղած Վարդան Ղուկասյանը, խորհրդարանական «Պատիվ ունեմ» ընդդիմադիր դաշինքի անդամ Մարտուն Գրիգորյանը, Երևանի Ավագանում ընդդիմադիր «Մայր Հայաստանը» և պրոդյուսեր Ռուբեն Մխիթարյանի թիմը:

Նրանք բոլորը ՔՊ հանդեպ դիրքավորվել էին որպես կոշտ ընդդիմություն, բայց ՔՊ հանդեպ հաղթանակ արձանագրելու համար պետք է դառնան կոալիցիա, որպեսզի կարողանան ընտրել քաղաքապետ և ձևավորել քաղաքային իշխանություն: Այստեղ թերևս ծավալվելու է քաղաքական ինտրիգի նոր փուլն ու շերտերը, որովհետև, անկասկած է՝ չորս ուժերին միավորում է ՔՊ դեմ պայքարը, բայց, ինչպես ասում են, փաստ չէ, որ այդ միավորող հանգամանքն ավելի ուժեղ է այսպես ասած բաժանող հանգամանքներից:

Այստեղ հարցն անձնական հարաբերությունների դաշտում չէ, այլ հենց քաղաքական, կուսակցական, խմբային նպատակների, որովհետև հարկավոր է արձանագրել մի բան՝ բոլոր մասնակիցների համար էլ Գյումրու քաղաքապետի և իշխանության հանգամանքը նպատակներից մեկն էր, ոչ թե միակը, քանի որ Գյումրին, այդուհանդերձ, դիտարկվել է խորհրդարանի ընտրության ճանապարհային հանգրվաններից մեկը:

Այդտեղ է, որ ավագանի անցած ընդդիմադիր չորս ուժերի միջև միավորող և բաժանող հանգամանքների հարաբերակցությունը, մեղմ ասած, միարժեք չէ: Սա չի նշանակում, որ նրանք չեն կարող կազմել կոալիցիա և ընտրել քաղաքապետ:

Բայց դա լինելու է բարդ պրոցես ինքնին, և միևնույն ժամանակ նաև ներքին բավականին «խոհանոցային» բարդություններ կարող է ունենա այդ կոալիցիայի գործունեությունը:

Հետևաբար, Գյումրու ավագանու ընտրության այսպես ասած հաղթանակի ու պարտության հարցը բոլոր դեպքերում հարաբերական է, քանի որ ընտրության արդյունքը ոչ թե ավարտում է ինչ-որ բան, այլ բացում է նոր փուլ, որտեղ հաղթողները պետք է կարողանան աշխատել հաղթանակի, իսկ պարտվողները՝ պարտության հետ, քանի որ քաղաքականությունը մեծ հաշվով անընդհատ պրոցես է, որտեղ շահողը լինում է հենց այդ անընդհատության տրամաբանությանը համարժեք գործողը, համարժեք հետևություններ անողը թե՛ հաղթանակի, թե՛ պարտության հետ, ըստ այդմ, աշխատել կարողացողը: