Իշխանությունն, իհարկե, ամեն ինչ կանի, որպեսզի ընտրողների ձայների 36.4 տոկոսը ստացած Սարիկ Մինասյանը դառնա Գյումրիի քաղաքապետ: Այդ տոկոսի համար արդեն իսկ ամեն ինչ արվել է՝ մարզպետարանով, դպրոցներով, բուժհիմնարկներով, ԱԱԾ-ով, Հակակոռուպցիոն կոմիտեով, ոստիկանությամբ եւ այլն:
Իրավիճակի յուրահատկությունն այն է, որ այդ հսկայական եւ, կասեի անգամ, «աննախադեպ» ջանքերը չապահովեցին իշխանության բացարձակ մեծամասնությունը: Դա պետք է որ տագնապի ազդանշան լինի ՔՊ-ի համար, բայց, իմանալով իշխող խմբակի առանձնահատկությունները, կարող ենք արձանագրել, որ ամեն ինչ կսահմանափակվի առաջնորդի, մեղմ ասած, ոչ հավասարակշիռ բացականչություններով՝ ուղղված պալատական մեծ ու փոքր չինովնիկներին:
ՔՊ-ն հիմա կփորձի «շտկել իրավիճակը»: Դրա ճանապարհներն առնվազն երեքն են.
1/ ճնշել Մարտուն Գրիգորյանին, որպեսզի նա միանա ՔՊ-ին: Այդ նպատակով իշխանությունը պատանդ է պահում նրա որդուն եւ հորը: Նմանատիպ տեխնոլոգիա կիրառվել է նաեւ Երեւանում:
2/ Ձերբակալել Վարդան Ղուկասյանին եւ/կամ մի քանի այլ ընդդիմադիրների:
3/ Չեղյալ հայտարարել ընտրությունների արդյունքները:
Բայց այդ ամենն ինձ համար, անկեղծ ասած, «մարտավարական» նշանակություն ունի: Շատ ավելի խորքային խնդիր է մեր հասարակության վիճակը: Սարիկ Մինասյանը, պաշտոնական տվյալներով, ստացել է 17183 ձայն: Ենթադրենք, դրանց կեսը նկարած է, ստացված է սպառնալիքների, ճնշումների կամ ընտրակաշառքի ազդեցությամբ: Բայց նույնիսկ այդ դեպքում փաստ է, որ 8-9 հազար գյումրեցիներ ձայն են տվել մի մարդու, որը պնդում է, թե գյումրեցիները (այսինքն՝ այդ քաղաքի բոլոր զինապարտ բնակիչները՝ 30 տարվա ընթացքում) կաշառք էին տալիս, որպեսզի չգնան Արցախ ծառայելու:
Հետեւաբար, ընտրողների մեջ կան գյումրեցիներ, որոնք իրենց եղբայրներին, ծնողներին, պապերին ուղղված ՔՊ-ական այդ զրպարտությունից չեն վիրավորվել: Այսքանից հետո այն հարցը, թե ո՞վ է դառնալու քաղաքապետ, իմ կարծիքով, երկրորդական է: Նույնը՝ երբ ՔՊ-ականներն արցախցիներին ասում են՝ «մնայիք՝ կռվեիք», թարգմանաբար՝ «մնայիք՝ մեռնեիք»: Բաներ կան, որոնք հնչեցնելը պետք է անընդունելի, ամոթալի լինի:
Այն մարդիկ, որոնք նման տեսակետներ են արտահայտում, պետք է համարվեն ծայրահեղ մարգինալ սոցիոպատներ: Եթե հրեշավոր գաղափարն այլեւս հրեշավոր չի համարվում, ապա դա հասարակական լուրջ հիվանդության ախտանիշ է: Պատկերացրեք՝ մեկն ասում է, որ մարդկային միս ուտելը միանգամայն նորմալ է: Չնայած բացառված չէ, որ մոտ ժամանակներս դա նույնպես «նորմալ» թվա…
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Բաց մի թողեք
Արման Թաթոյանի ու Դանիել Իոաննիսյանի ֆեյսբուքյան բանավեճը ոստիկանների պահվածքի մասին
Չափազանց վտանգավոր խաղ է սկսել ՀՀ կառավարությունը
Չկա «ամբողջ ժողովրդի գաղափարախոսություն»