Ասում է. երբ մենք ասում ենք անվտանգություն եւ առաջին հերթին հասկանում ենք բանակ, երկրորդ հերթին հասկանում ենք բանակ, երրորդ հերթին հասկանում ենք բանակ… նշանակում է՝ մենք անվտանգություն չունենք:
Հրապարակ թերթը գրել է․ Եվ որպեսզի ունենանք, պետք է ինտեգրվենք թուրքական տնտեսությանը: Մարդն այդպես էլ չի հասկացել, որ մենք անվտանգություն ասելով միայն բանակ չենք հասկանում, լիքը ուրիշ բաներ ենք հասկանում: Մեր պետության անվտանգությունը, օրինակ, Սամվել Կարապետյանն է, իր գործունեությունը, իր կապերն ու կապիտալը:
Անվտանգությունը նաեւ Հայ առաքելական եկեղեցին է` իր թեմերով ու հազարամյակների գործունեությամբ: Անվտանգությունը մեր սփյուռքն է, որից ինքը կա՛մ երես է թեքում` ասելով. «ինձ վրա հույս չդնեք», կա՛մ խառնակչություն է սերմանում` տարբեր զարեհսինանյանների միջոցով սփյուռքի հին կառույցները քանդելով, նոր հենարաններ փնտրելով եւ Հայոց ցեղասպանության դեմ խոսելով:
Մեր անվտանգությունը նաեւ մեր երկրի ընդդիմությունն է, որին օտարի գործակալ ու 5-րդ շարասյուն է անվանում եւ իր անձնական թշնամին դիտարկում: Մեր անվտանգությունը նաեւ մեր մյուս հարեւան երկրների, հատկապես` Ռուսաստանի, Վրաստանի ու Իրանի հետ հարաբերություններն են, որոնք շատ հեռու են բարվոք համարվելուց, իսկ կարող էին այնքան ջերմ ու դաշնակցային լինել, որ մեր պաշտպանվածությանը նպաստեին, այլ ոչ թե խանգարեին:
Բայց անվտանգության ամենակարեւոր գործոնը, թերեւս, հանրային համերաշխությունն է, վտանգի պահին միավորվելու, մի բռունցք դառնալու ունակությունը, որը Նիկոլ Փաշինյանը 7 տարվա մեջ իսպառ փոշիացրեց, հանրությունն այնքան պառակտեց եւ միմյանց դեմ թշնամացրեց, որ այլեւս ոչինչ չի կարող միավորել նիկոլականներին եւ հականիկոլականներին, թրքամետներին ու ռուսամետներին:
Բաց մի թողեք
Էկոնոմիկայի նախարարությունը ջրամբարների կամ կաթիլային ոռոգման մասին տվյալներ չունի
Ֆուտբոլային անարխիա. ՀՖՖ ղեկավարությունը անգործության է մատնվել
ՀՀ իշխանությունը 28 մլն դրամ է ծախսել առեւտրային կցորդ ունենալու համար, մինչ Իրանին համոզում է, որ «Թրամփի ուղին» դեպի աշխարհ միակ ելքն է