Ոսկորը կմնա Թրամփի կոկորդում՝ ով գիտե ․․․ մոտեցումներում գերիշխում է «գործարարական ջիղը»

Միջազգային մի շարք հեղինակավոր լրատվամիջոցներ արձանագրում են Ալյասկայում Վլադիմիր Պուտինի «հաղթանակը»: Իսրայելական ynet-ի վաշինգտոնյան թղթակիցն արձանագրում է, որ նույնիսկ ԱՄՆ Կոնգրեսի «շատ հանրապետականներ Թրամփի պահվածքն արդարացնել չեն կարողանում»:

Բայց Ուկրաինայի հարցում Վաշինգտոնի մոտեցումը նորություն չէ: Միացյալ Նահանգները նաև դեմոկրատական վարչակազմի օրոք է Ռուսաստանի անհանգստությունները շատ որոշակիորեն կիսել:

Բավական է հիշել, որ 2021 թվականի հոկտեմբերի 8-ին Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն հանել է պետքարտուղարի առաջին տեղակալ Վիկտորյա Նուլանդի նկատմամբ արգելքը, և նա երեք օր հետո այցելել է Մոսկվա:

Նուլանդը բանակցություններ է վարել ոչ միայն ՌԴ փոխարտգործնախարար Ռյաբկովի, այլև նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Կոզակի և Վլադիմիր Պուտինի օգնական Ուշակովի հետ:

Արդյունքում կողմերը եկել են հայտարարի, որ հակամարտության կարգավորման հիմքում պետք է դրվեն Մինսկի համաձայնությունները: Իսկ դրանք ենթադրում էին, որ Ուկրաինան պետք է ընդունի «Դոնեցկի և Լուգանսկի մարզերում կառավարման հատուկ ձևի մասին» օրենք, որ հետագայում ենթակա էր սահմանադրության մեջ ինկորպորացման:

Խոսքը, ըստ էության, երկու մարզերի միավորման և Ուկրաինայի կազմում Դոնբասի ինքնավարության հռչակման մասին էր: Նուլանդի Մոսկվա այցից հետո միջազգային մամուլում տեղեկություն է տարածվել, որ ԱՄՆ-ը և Ռուսաստանը «Դոնբասի վերականգնման միասնական ծրագիր մշակելու մասին գաղտնի հուշագիր են ստորագրել, որ ունի նաև համատեղ «Վերակառուցման բանկ» ստեղծելու դրույթ»:

Ռուսաստանն Ուկրաինայի դեմ պատերազմ է սկսել Նուլանդի Մոսկվա այցից չորս ամիս հետո: Մոսկվան համառորեն պնդում է, որ ուկրաինական խաղաղ կարգավորմանը խոչընդոտել է Մեծ Բրիտանիան:

Փաստացի այսօր Դոնբասի նկատմամբ Ռուսաստանի իրավազորության ճանաչման հարց չի քննարկվում: Պուտինը միայն պահանջում է, որպեսզի ուկրաինական զորքերը Դոնեցկի և Լուգանսկի մարզերից դուրս բերվեն:

Ըստ էության՝ ռազմական գործողությունների դադարեցումից հետո դրվելու է Դոնբասից ռուսական զորքերի դուրսբերման հարց, քննարկումները կարող են վերադառնալ այդ տարածքներում ինքնավար պետական կազմավորում հռչակելու ռուս-ամերիկյան նախնական պայմանավորվածությանը, որ ձեռք է բերվել չորս տարի առաջ:

Պետք է նկատի ունենալ, որ չորս տարի առաջ Պուտինի անունից ԱՄՆ պետքարտուղարի առաջին տեղակալ Վիկտորյա Նուլանդի հետ բանակցած բոլոր պաշտոնյաներն իրենց տեղերում են՝ Ռյաբկովը, Կոզակը և Ուշակովը:

Ալյասկայում Թրամփ-Պուտին հանդիպումից մեկ օր առաջ մամուլում տեղեկություն է տարածվել, որ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ Կոզակը ներկայացրել է ուկրաինական կարգավորման մասին հատուկ վերլուծություն:

Ընդսմին՝ շեշտվել է, որ Կոզակը «Պուտինի թիմում միակ պաշտոնյան է, որ դեմ է եղել Ուկրաինա ռազմական ներխուժմանը և իր տեսակետը երբեք չի թաքցրել»:

Այն, ինչ մամուլում ներկայացվում է որպես «Թրամփին Պուտինի կողմից ներկայացված նախապայմաններ», զգալիորեն տարբերվում է մինչ այդ մի քանի անգամ հնչեցված վերջնագրից: Որոշակի առումով դրանք կարելի է նույնիսկ «փոխզիջումային» անվանել:

Ըստ երևույթին, Թրամփի մոտեցումներում գերիշխում է «գործարարական ջիղը», եթե կա Դոնբասն Ռուսաստանի հետ «միասին վերականգնելու» հնարավորություն, ապա ինչո՞ւ չօգտվել:

Չէ՞ որ դա օգտակար կլինի թե՛ ամերիկյան տնտեսության, թե՛ իր շինարարական բիզնեսի համար: Իսկ եվրոպացիներին ներգրավելու մի ձև, հավանաբար, կգտնվի: Իսկ թերևս՝ ոսկորը կմնա Թրամփի կոկորդում՝ ով գիտե ․․․