Որտեղո՞վ է անցնում հանուն պաշտոնի ու փողի ծառայելու այս անձանց սահմանը

Այն, ինչ անում է իշխանական զույգը` նողկալի լեքսիկոնով, հեգնական տոնով ստատուսներ երկնելը, հարգված ու պատկառելի մարդկանց վիրավորելն ու անգամ տարիքը ծաղրելը (երեւի կարծում են, թե իրենք չեն ծերանալու, ժամանակն էլ է անզոր իրենց իշխանության դեմ), այլ կերպ, քան անդաստիարակության դրսեւորում, զինիզմ ու լկտիություն, հնարավոր չէ որակել:

Հրապարակ թերթը գրել է․ Իհարկե, շատերն են այս ամիսներին տարակուսում, թե ինչի են ուզում դրանով հասնել եւ կամ ինչ են շահում դրանից, բայց մեր խնդիրը չէ գուշակել, թե գիշերվա քողի տակ ինչ դիվային ծրագիր է մշակել իշխանությունից խելակորույս այս զույգը: Կոնկրետ ինձ այժմ այլ բան է հետաքրքրում` բացի ՊՈԱԿ-ի ֆեյքերից, քանի՞ ռեալ մարդ է աջակցում, ուրախանում, հավանություն տալիս այս ամենին, եւ ի՞նչ են մտածում թիմակիցները:

Օրինակ՝ ի՞նչ է մտածում ՀՀ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Վահագն Խաչատուրյանը, որին կարելի է թույլ ու անողնաշար անվանել, բայց անդաստիարակ անվանել չես կարող, եւ որը տեսնում է, թե ինչպես են երկրի հիմնադիր նախագահին ծաղրում ու վիրավորում սրանք:

Ինձ հետաքրքրում է, թե ինչ են մտածում Մհեր Գրիգորյանն ու Տիգրան Խաչատրյանը, Վահե Հովհաննիսյանն ու Բաբկեն Արարքցյանի փեսա Մարտին Գալստյանը` ԿԲ նախագահը:

Ինչպե՞ս է այս ամենին նայում Խաչատուր Սուքիասյանը, որը 2007 թվականին կանգնեց Տեր-Պետրոսյանի կողքին եւ ինչ-որ բաներ կորցրեց:

Ի՞նչ են զգում Սասուն Միքայելյանը, ինչու չէ` Գագիկ Մելքոնյանը եւ շատ ուրիշներ, որոնք, ենթադրվում է` պետք է Եկեղեցու նկատմամբ տարրական հարգանք ունենան, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հասցեին արված որակումների նկատմամբ` արգահատանքի զգացում, Սամվել Կարապետյանի ապօրինի կալանքի հանդեպ` մերժում:

Որտեղո՞վ է անցնում հանուն պաշտոնի ու փողի ծառայելու այս անձանց սահմանը: