«Մուսավաթը» սկսել է դեմոկրատիա խաղալ Ադրբեջանում, ինչի են պատրաստվում ․․․

Ադրբեջանի «Մուսավաթ» ընդդիմադիր կուսակցությունը հրավիրել է մեջլիսի նիստ: Ֆորմալ առումով այն նվիրված է եղել հունվարի վերջին սպասվող մունիցիպալ ընտրություններին: Կուսակցությունը որոշել է շրջանային կառույցներին արտոնել, որպեսզի տեղական ինքնակառավարման մարմիններում թեկնածուներ առաջադրեն:

Ադրբեջանում տեղական ինքնակառավարումը ձևական բնույթ է կրում: Խոշոր քաղաքները կառավարվում են նախագահի հրամանագրով նշանակված պաշտոնյաների կողմից, իսկ գյուղական համայնքները՝ շրջանի վարչական ղեկավարի լիազոր ներկայացուցիչների: Մունիցիպալ ընտրություններ օրենքով պետք է անցկացվեին նոյեմբերին: Կապված Կլիմայի հարցերով միջազգային խորհրդաժողովի անցկացման հետ՝ դրանք հետաձգվել են:

«Մուսավաթի» մեջլիսի մասին պաշտոնական հաղորդագրությունից դատելով, ընդդիմադիր կուսակցությունը հիմնականում կենտրոնացել է Ադրբեջանում ներքաղաքական իրավիճակի վրա և առաջին անգամ հրապարակայնացրել, որ «ավելի քան 300 անձ քաղաքական այլակարծության պատճառով գտնվում է անազատության մեջ»: «Մուսավաթը» նաև առաջին անգամ օգտագործել է «բռնաճնշումներ» բնորոշումը:

«Ամեն անգամ, մանավանդ տոներից առաջ, հանրության մեջ հույս է արթնանում, որ քաղաքական այլակարծության պատճառով անազատության մեջ պահվող անձանց նկատմամբ իշխանությունը համաներում կկիրառի, բայց փոխարենն ականատես ենք դառնում նոր բռնությունների»,- ասված է «Մուսավաթի» տարածած հայտարարության տեքստում, որ փոխանցել է «Թուրան» գործակալությունը»:

Ընդդիմադիր կուսակցությունը կոչ է անում դեկտեմբերի 31-ի «ամբողջ աշխարհի ադրբեջանցիների համերաշխության տոնին ընդառաջ բոլոր քաղբանտարկյալներին ազատ արձակել, դադարեցնել քաղաքացիական ակտիվիստների և լրագրողների նկատմամբ հետապնդումը, կարճել հարուցված գործերը»:

«Մուսավաթի» հայտարարությունն ավարտվում է չափազանց ուշագրավ ձևակերպումներով. կուսակցությունն իշխանություններին հորդորում է «ամեն ինչ անել՝ վերականգնելու հանրային համերաշխությունը՝ հաշվի առնելով տարածաշրջանում տեղի ունեցող վերջին զարգացումները»:

Ակնարկն, ակնհայտորեն, վերաբերում է Սիրիայում Բաշար ալ-Ասադի ռեժիմի տապալմանը, ինչպես նաև Վրաստանի ներքաղաքական ճգնաժամին, որի հանգուցալուծման մասին ոչ ոք որևէ կանխատեսում անել չի կարող:

Ըստ էության Ադրբեջանի առաջին քաղաքական ուժը, որ ԽՍՀՄ փլուզման տարիներին կառավարող կոալիցիայի մաս էր, արձանագրում է, որ իշխանությունների բռնապետական քաղաքականության պատճառով չկա հանրային համերաշխություն: Սա շատ լուրջ, ենթատեքստային և տարողունակ արձանագրում է:

Անցած ապրիլին «Մուսավաթի» առաջնորդ է վերընտրվել Իսա Գամբարը: Նա ամբիցիոզ քաղաքական դեմք է, ժամանակին զբաղեցրել է Գերագույն խորհրդի նախագահի պաշտոնը: 1993 հունիսի 15-ին հրաժարական է տվել՝ ճանապարհ հարթելով, որ Հեյդար Ալիևը վերադառնա իշխանության:

Ստեղծված իրավիճակում, իհարկե, Գամբարն այն դեմքը չէ, որ կարող է կամ կցանկանա ընդդիմադիր շարժում գլխավորել: Էականը քաղաքացիական դիմակայության մասին ակնարկն է, որի հաղթահարման համար նա առաջարկում է քաղբանտարկյալներին ազատ արձակել:

Իշխանությունը մինչդեռ առաջնորդվում է այն սկզբունքով, որ ինքն անվտանգ է, եթե հակառակորդները բանտում են, նախնական կալանքի վայրում կամ ֆորմալ ազատության մեջ են, բայց շուրջօրյա վերահսկողության ներքո:

Բաքվում ներքաղաքական սուր դիմակայությունը կբացահայտվի՞: Չափազանց ուշագրավ է, որ մեկ շաբաթվա ընթացքում Բաքվում Մեծ Բրիտանիայի արտակարգ և լիազոր դեսպանը երկու անգամ Ադրբեջանի իշխանություններին խստագույն քննադատել է և կոչ արել, որ բոլոր քաղբանտարկյալներն ազատ արձակվեն: