Սիրո եւ հանդուրժողականության հեղափոխությունը դարձավ չարության եւ ատելության իշխանություն

Նիկոլ Փաշինյանի` եկեղեցուն ուղղված վարկաբեկող ու գռեհիկ հայտարարություններից հետո՝ հունիսի 7-ին, ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այցելել էր Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին եւ առանձնազրույց ունեցել Գարեգին Երկրորդ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հետ։

Զրույցի ընթացքում նախագահն իր լիակատար աջակցությունն էր հայտնել Վեհափառ հայրապետին՝ խստիվ դատապարտելով Հայոց 1700-ամյա եկեղեցու նկատմամբ ՀՀ իշխանությունների հակասահմանադրական ոտնձգությունը։ Առաջին նախագահի եւ Վեհափառի հանդիպումից հետո արդեն քանի օր է՝ ՔՊ-ական արբանյակներն ու անձամբ Փաշինյանը չեն հանդարտվում:

Նիկոլ Փաշինյանը Ֆեյսբուքի իր էջում Տեր-Պետրոսյանին մեղադրեց ընտրությունները կեղծելու պրակտիկան հիմնադրելու մեջ: Իսկ Ալեն Սիմոնյանը հայտարարեց, որ հաղթանակած նախագահը «փորձանք» է եղել մեր պետության համար:

Թեմայի մասին «Հրապարակը» զրուցել է Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացուցիչ Արմեն Խաչատրյանի հետ: 

– Իշխանությունը գրոհ են սկսել եկեղեցու դեմ, եւ այն բանից հետո, երբ հիմնադիր նախագահը հանդիպեց կաթողիկոսին, սկսեցին նաեւ տարատեսակ մեղադրանքներ հղել Տեր-Պետրոսյանի հասցեին, որին ժամանակին մեծարում էին: Ո՞րն է այս գրոհի պատճառը` ըստ Ձեզ: Ինչո՞ւ էր Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այցելել կաթողիկոսին, եւ ինչո՞ւ իշխանավորներն այդքան հիվանդագին տարան այդ հանդիպումը:

– Կարծեմ` սիրո եւ հանդուրժողականության իշխանություն էր Նիկոլ Փաշինյանը ձեւավորել, բայց կա մի ֆենոմեն. նա ինչ ուզում է կառուցել, քանդվում է: Լավագույն օրինակներից մեկն էլ այն է, որ սիրո եւ հանդուրժողականության հեղափոխությունը դարձավ չարության եւ ատելության իշխանություն: Որպես մեր ժամանակների մեծագույն լուզեր, Փաշինյանն իրար հետեւից միայն ձախողումներ է արձանագրում: Նա որքան փորձում է իր անկանոն շարժումներով այս ճահճից դուրս գալ, այնքան ավելի է խորտակվում: Ես հակված եմ մտածելու, որ եկեղեցու դեմ նա գրոհ է սկսել դրսից եկած պատվերի արդյունքում, ինչպես նաեւ՝ այն պատճառով, որ եկեղեցին բարձրաձայնեց Արցախի հետ կապված հարցեր, խոսեց արցախցիների` Արցախ վերադարձի մասին, խոսեց Արցախի մշակութային կոթողների պաշտպանության մասին, ինչը Նիկոլ Փաշինյանի պլաններին դեմ է: Ուզենք, թե ոչ՝ եկեղեցին ունի իր ազդեցությունը քաղաքական պրոցեսներում․ Վեհափառի նախաձեռնությունները, հանդիպումները նախագահների հետ, Բագրատ սրբազանի ակտիվությունը եւ այլն: Եկեղեցին իրենից բավականին կուռ ուժ է ներկայացնում, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը վախենում է դրանից: Կան օրինակներ, երբ եկեղեցականները մեծ ազդեցություն են թողնում քաղաքական պրոցեսների վրա, օրինակ` Վրաստանի Իլյա կաթողիկոսը միավորվեց Բիձինա Իվանիշվիլու հետ, ինչից հետո Իվանիշվիլին մեծ առավելություններ ստացավ: Այս վախերը նույնպես դրդում են Նիկոլ Փաշինյանին, որպեսզի, ինչպես ՔՊ-ականներն են ասում` «ափաշքյարա» հարձակում գործեն եկեղեցու վրա: Ինչ վերաբերում է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի այցին, ապա կսիրեն նրան, թե ոչ, ինչ գնահատականներ կտան նրան, փաստն այն է, որ Տեր-Պետրոսյանի ցանկացած հայտարարություն քաղաքական կյանքում օրակարգ է ձեւավորում: Տեր-Պետրոսյանի փոքրիկ` չորս տողանոց հայտարարությունն ալեկոծեց ՔՊ-ական «ծովը»: Նիկոլ Փաշինյանը գուցե հասկացավ, որ Տեր-Պետրոսյանի այցը միայն իր նպատակները խոչընդոտում է: Ես շարունակ մտածում եմ, թե Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարություններին ինչ գնահատական կարելի է տալ, ինչ խոսքերով, սակայն հարուստ հայոց լեզվից չեմ գտնում ոչ մի բառ:

– Երեկ Փաշինյանը հայտարարել է նոր խորհուրդ ձեւավորելու եւ նոր կաթողիկոս ընտրելու մասին: Հնարավո՞ր է այս ամենի արդյունքում քաղաքացիական բախումներ տեղի ունենան:

– Նիկոլի վերջին երեք-չորս օրերի գրառումներն ինձ մոտ ողջամիտ կասկած են առաջացրել, որ այդ մարդն արյան տենչ ունի: Նա ուզում է խժդժություններ ստեղծելու արդյունքում վերականգնել իր վարկանիշը: Անգամ նման բան մտածելը սարսափելի է, ինչպե՞ս կարող է երկրի ղեկավարը երկիրը տանել ցնցումների: Պատկերացնենք՝ 1000 մարդ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից է գնում Վեհարան, 1000 մարդ՝ եկեղեցու կողմից, ի՞նչ կարող է լինել, անգամ չեմ էլ ուզում բարձրաձայնել, թե դա ինչ հետեւանքներ կարող է թողնել: Սարսափելի է անգամ այդ մասին պատկերացնելը: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այժմ ոչ մի պետական պաշտոն չզբաղեցնելով՝ հայտարարում է, որ պետք է կանխել քաղաքացիական բախումները, իսկ երկրի ղեկավարն ամեն ինչ անում է՝ բախումներ հասունացնելու համար: Հիմա մենք այն վիճակում ենք գտնվում, որ եկեղեցին պետք է հնչեցնի իր զանգերը՝ ոչ թե եկեղեցին պաշտպանելու համար, այլ նրա համար, որ մենք կարողանանք պաշտպանել մեզ, Նիկոլ Փաշինյանը բախումներ է բերում Երեւան, Էջմիածին…. իսկ եթե մի օր էլ հանկարծ որոշի փոքր խմբեր կազմել եւ պայքարել այն եկեղեցականների դեմ, ովքեր իրեն չեն հնազանդվում:

– Ըստ էության, հիմա նույն բանն է անում․ կաթողիկոսին փորձում է պատժել` իրեն չհնազանդվելու համար:

– Այո: Երբ հրդեհ է սկսվում մեր տներում, մենք ամեն ինչ անում ենք, որպեսզի այն մարենք: Ամեն մեկս մեր հնարավորության չափով պետք է մարենք այս հրդեհը: Ինչպես ձախողվեց դատարանները հնազանդեցնելու գործում, այդպես էլ պետք է հիմա լինի, թեպետ ամեն ինչ իր հետքը թողնում է, մենք չունեցանք անկախ դատարան, փոխարենն ունեցանք Նիկոլին հնազանդվող դատարան: Եկեղեցուն ուղղված հարվածները վտանգի առաջ են կանգնեցնելու եկեղեցին, գուցե հարյուրավոր տարիներ պահանջվեն, որպեսզի այն կարողանանք վերականգնել, այնպես որ՝ պետք է այս պրոցեսները կանխել: