Նիկոլ Փաշինյանը չի կարծում, թե ժողովուրդը սահմանադրական փոփոխություններին դեմ կքվեարկի այն պարագայում, եթե հանկարծ պարզվի, որ դա կարող է ազդեցություն ունենալ խաղաղության գործընթացի վրա:
Ֆորմալ առումով, թերևս, կարելի է ընդունել, որ Հայաստանի սահմանադրության նախաբանը Բաքվի համար «մտահոգիչ է»:
Բայց Ադրբեջանի սահմանադրության նախաբանը Հայաստանի համար ավելի մտահոգիչ է, քանի որ սկզբունքորեն հակասում է նախաստորագրված Համաձայնագրի հիմնակազմիչ՝ միմյանց տարածքային ամբողջականությունը և գոյություն ունեցող սահմանները փոխադարձաբար ճանաչելու մասին հոդվածին:
Որևէ պայմանագիր տվյալ երկրի սահմանադրության նկատմամբ իրավական գերակա ուժ չունի, ուստի հայ-ադրբեջանական Համաձայնագիրը չպետք է պայմանավորել Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանադրությամբ:
Տարածքային ամբողջականության և գոյություն ունեցող սահմանների փոխադարձ ճանաչումը պետք է իրավական վավերացում ստանա այլ ակտերով:
Դա բարդ է, բայց քաղաքական կամքի առկայության դեպքում՝ հասանելի և կլինի վերջնական: Հայաստանի Սահմանադրական դատարանը կառավարության կամ Ազգային ժողովի պատգամավորների հայցի հիման վրա կարող է ուժը կորցրած կամ առ ոչինչ ճանաչել ՀԽՍՀ և Լեռնային Ղարաբաղի միավորման մասին որոշումը, իսկ Ադրբեջանի Սահմանադրական դատարանը նախագահի նախաձեռնությամբ որոշի, որ 1918-20 թվականներին գոյություն ունեցած ԱԴՀ իրավահաջոդությունը առմիշտ չի կարող Հայաստանի նկատմամբ տարածքային պահանջի հիմք հանդիսանալ:
Տարածքային պահանջի անդառնալիության մասով մտահոգությունները պետք է փոխադարձաբար՝ կողմերի սահմանադրական դատարանների անբեկանելի վճիռներով, փարատվեն Համաձայնագիրն ստորագրելուց առաջ:
Ոչ ոք պայծառատես չէ, չի կարող երաշխավորել, թե 2027 թվականին աշխարհում և մեր տարածաշրջանում ինչ իրավիճակ է լինելու:
Ստացվում է, որ Փաշինյանը խաբվել է ու ապակողմնորոշում է ողջ ժողովրդին ․․․
Բաց մի թողեք
ԵՄ-ն վերջապես կոշտ խաղ է սկսում. Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյեն. «Մեր այժմ կայացվող որոշումները կձևավորեն Եվրոպայի ապագան»
Սյունիքի հարավում սահմանազատում իրականացնելու անհրաժեշտություն
Ի՞նչ կա այնտեղ, և ինչո՞ւ է Մոսկվան այդքան ցանկանում վերահսկողություն հաստատել ամբողջ տարածքի նկատմամբ