Հինգ հազար կյանք զոհած, պատերազմում պարտություն կրած, Արցախը թշնամուն հանձնած, Հայաստանի արևելյան սահմանամերձ շրջաններից զգալի տարածքներ զիջած և Զանգեզուրյան միջանցք անունով թուրքական երազանքին կյանք տված վարչապետը շուրջօրյա օրակարգով կուրծք է ծեծում, թե խաղաղություն է բերել, խաղաղություն է բերել…
Ասես աշխարհում խաղաղություն ոչ եղել է և ոչ էլ լինելու է, այն միս ու արյուն է դարձել միմյան նիկոլ փաշինյանի փառապանծ քաղաքականության շնորհիվ։
Թարս նստենք և շիտակ խոսենք։
Խաղաղությունը ավելի շատ իրենի՞ց` նիկոլ փաշինյանից է կախվա՞ծ, թե՞ Իլհամ Ալիևից…
Եթե ինքը սպառնալիք լիներ Ադրբեջանի հանրապետության համար և ցուցաբերելով մեծագույն կամք` զսպեր իր կատաղությունը հարևան երկրի նկատմամբ ու պատերազմ չսանձազերծեր, կարելի է ասել, որ խաղարարը մեր պանծալի վարչապետն է…
Փաստը մնում է փաստ, որ պատերազմական նկրտումներ ունի հարևան երկրի նախագահը և նա, միայն և միայն նա է ով մեծահոգաբար չի հարձակվում Հայաստանի հանրապետության վրա։
Էստեղ են ասել` ո՞վ իրեն զոռի, ով սանատորիա գնա…
Հետևաբար, խաղաղարարը նախ և առաջ Իլհամ Ալիևն է և ոչ երբևէ նիկոլ փաշինյանը… Ասենք, դե, ինչո՞ւ պատերազմի, եթե իր ուզածը կարող է ստանալ և ստանում է առանց պատերազմի…
Այդ իսկ պատճառով այսուհետ նիկոլ փաշինյանին սատարողներին խորհուրդ եմ տալիս խնկարկել Իլհամ Ալիևի անունը,
եթե իսկապես այդքան թանկ են գնահատում խաղաղությունը և հատկապես նրա արարողին։
Դե, ուրեմն, գոչեք միաբերան.
Փառք ու պատիվ Իլհամ Ալիևին, ով մեզ խաղաղություն բերեց ու այսպիսի երջանիկ և ուրախ կյանք պարգևեց…
Լևոն Ջավախյանի Ֆեյսբուքի էջից
Բաց մի թողեք
Պահի տակ է ասել՝ «Արցախը Հայաստան է և վերջ»․ Միքայելյան
Ի՞նչ տեղի ունեցավ երեկ և ովքեր էին կանգնած «Արամ Ռամազան» օպերացիայի հետնաբեմում
Ո՞վ է այս գործընթացի արտաքին «քավորը»