Թե ուզում ենք հասնել «այլևս երբեքի», պետք է Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները կարգավորել․ Գայանե Աբրահամյան

Հայոց ցեղասպանության 110-րդ տարելիցն է ու թեև մեկ դարից ավելի է անցել, սակայն մի շարք հարցեր օդում կախված են մնացել, թե ինչու և ինչպես Օսմանյան Թուրքիայում կազմակերպվեց ավելի քան միլիոն ու կես հայերի կոտորած ու տեղահանություն, ով և ինչպես դրան օգնեց, և արդյոք մենք պատմությունից դասեր քաղե՞լ ենք, թե՞ ոչ:

Փաստ է մի բան, որ 110 տարի անց էլ տարածաշրջանում հայի ու Հայաստանի գոյութենական վտանգը չեզոքացված չէ: Ու թեև արտաքին մի շարք մարտահրավերներին, երկրի ներսում ևս այդ առումով կարծիքները իրարամերժ ու հակասական են:

Մասնավորապես խորհրդարանական ընդդիմությունը, վերջին օրերին առավելագույնս քաղաքականացնելով Ցեղասպանության թեման, օրվա իշխանություններին մեղադրում է, իրենց բառերով ասած, «դավաճան» լինելու և Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորման գնալու համար:

«Հանուն հավասար իրավունքների» կրթական կենտրոնի նախագահ, Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր Գայանե Աբրահամյանը «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում նկատում է՝ շատ խնդրահարույց է, երբ ողբերգությունը որոշ շահերի համար մանիպուլացվում, շահարկվում և քաղաքականացվում է:

Ըստ Աբրահամյանի՝ Ցեղասպանությունը մոռանալու, ուրանալու մասին խոսակցությունները անհեթեթ են, միաժամանակ ոչ մի լավ տեղ չեն տանում:

Նախկին պատգամավորը նկատում է՝ ուրացում չի կարող լինել, որովհետև սա յուրաքանչյուր հայի ցավն է, անգամ գենետիկ մակարդակում այն մոռանալ հնարավոր չէ, սակայն նաև պետք է հաղթահարել ու վերապրել:

Գայանե Աբրահամյանն ընդգծում է՝ նույն Դաշնակցությունը, որն այսօր մեղադրում է օրվա իշխանությանը, դեռևս ամենաթարմ ժամանակ, երբ նոր էր Ցեղասպանությունը տեղի ունեցել, գիտակցում էր, որ պիտի գնալ և խոսել Թուրքիայի հետ:

Գայանե Աբրահամյանի խոսքով՝ հաճախ մենք մեր պատմության նկատմամբ անկեղծ չենք և միայն այդ պարագայում կարող ենք դասեր քաղել: Քանի դեռ փորձում ենք ամեն ինչ այլ հերոսացման դիտանկյունից ընկալել, սխալը սխալի հետևից ենք գործելու, նկատում է նա:

Աբրահամյանի համոզմամբ՝ ընդդիմությունը պիտի փոխի իր մոտեցումները և այս թեմաները չմանիպուլացնի, որովհետև մարդիկ էմոցիոնալ առումով սպառված են, և չի կարելի այսքան շահարկել մարդկանց զգայական ամենանուրբ կետերը: