Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր Վիլեն Գաբրիելյանն իր էջում գրել է․ «Բարի կիրակնօրյա առավոտ բոլորին, մաֆիան բացում ա աչքերը:
Մի փոքր անոնս անեմ, որպեսզի ում հետաքրքրի ուշադիր լինի համ էլ ինքս հասկանամ, թե որքանով հետաքրքիր կլինի ձեզ համար:
Առաջիկայում օգտվելով այս հարթակի հնարավորություններից, գրելու եմ և խոսելու եմ քաղաքականության(չնայած ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ քաղաքականությունների), քաղաքական պրոցեսների և քաղաքական գործնեության(ինչպիսին պիտի լինեն, այլ ոչ թե այն ինչ ունենք), կուսակցությունների, պետության, ժողովրդի, ազգային ինքնության, հանրության, ճքնաժամերի(անձնական, պետական և ազգային), պետություն-քաղաքացի փոխհարաբերությունների, ինստիտուտների(համակարգերի), համակարգերի կառավարման սկզբունքների և այլնի վերաբերյալ իմ պատկերացումների մասին:
Այն պատկերացումների, թե ըստ իս, ինչպիսիք պետք է լինեն հանրային կյանքի այս էլեմենտներն առանձին-առանձին և ամբողջության մեջ իրենց կատարելիությամբ, և որ անկատարելիություններն են անդադար խանգարում քաղաքական հստակ երկարաժամկետ օրակարգերի ձևավորմանն ու իրագործմանը՝ պետության, որպես հանրային կյանքի կազմակերպման սուբյեկտի ձևավորմանը և ինստիտուտների կայացմանը:
Սակայն, պետք է կարևոր շեշտադրում անեմ, գրելու եմ առանց շտապելու, էմոցիայի հնարավորինս բացակայությամբ, քանզի այս խոսակցությունը պարտադրում է խոսել, ոչ թե հախուռն, այլ՝ սառնասիրտ և հնարավորինս համակարգված, որպեսզի փորձեմ հասնել խնդիրների ստեղծման խորքին, այլ ոչ թե ինչպես մեր մոտ ընդունված է փորձել խնդիրը լուծելու եղանակը մատնանշել, իբր թե լուծումը գիտեմ: Ըստ իս, դա էլ է մեր առանցքային խնդիրներից մեկը, որ մենք խնդիրները լուծում ենք օպերատիվ ըստ կուտակման, չխորանալով դրանց ստեղծման պատճառների մեջ, ինչը խոչընդոտում է բուն խնդիրը լուծել այնպես, որ նրա կրկին առաջանալը այլևս բացառվի:
Բնական հարց կծագի, ո՞րն է նպատակս, դրանք մի քանիսն են.
Առաջինը, շատ վերը նշածս դասական հասկացողություններ կան, որոնք ըստ իս սկսել ենք խառնել իրար, և արդյունքում այնպիսի կարևորագույն էլեմենտ ինչպիսի հասկացողությունների միջև բալանսը խաթարվել է:
Երկրորդը, բազմաթիվ թեմաներ կան, որոնք առնվազն համացանցային հարթակներում դառնում են բուռն քննարկումների առարկա, սակայն ինձ համար փաստը կայանում է նրանում, որ դրանք իրականության հետ որևէ աղերս չունեն, ավելի ճիշտ նրա հետ ինչ մեզ իրականում իսկապես անհրաժեշտ է և ինչով որ շատ ավելի կարևոր է զբաղվել, քան նրանով ինչով որ զբաղվում ենք էմոցիաների տակ և տեսախցիկների առջև ավելի լավը երևալու գայթակղությունից դրդված:
Երրորդը, միաժամանակ ուզում եմ շեշտել, որ բացարձակ չեմ հավակնում ամենագետի համբավին, այդպիսի մարդ գոյություն չունի և չի էլ կարող լինել, սակայն խորապես համոզմունք ունեմ, որ ճշմարտությունը ծնվում է բանավեճի մեջ, բայց միայն այն դեպքում, երբ դիմացինիդ հետ չես խոսում բացարձակ ճշմարտության տիրապետողի դիրքերից և անկախ քո անձնական վերաբերմունքից դիմացինիդ հանդեպ, տարրական լսելու ունակություն ունես, չբացառելով, որ կարող է հիմնավոր լինել նրա խոսքը:
Վստահ եմ, որ մի քանի այլ շատ բնական հարց կարող է ծագել, ես այդ հարցերը լիարժեք հասկանում եմ, պատասխանները ձեռքս ա, բայց այս պահին չեմ բարձրաձայնի, որպեսզի ձեր գործը չհեշտացնեմ:
հ.գ. Գիտեմ, կլինեն նաև որոշ մարդիկ, որոնք հեսա վազեվազ զեկուցումներ, տեղեկանքներ ու կարծիքներ են իրար փոխանակելու, թե այս ինչ տեքստ է գրել այս տղեն: Նախապես ու ուղիղ ասում եմ, ավելի լավ է նման տեքստերով հանդես գամ, փորձելով ինձ ու իմ ընկերներին իմ պատկերացմամբ պահել հնարավորինս ազնվության, ճշմարտության և արդարության ծիրի մեջ, քան ամեն ինչ լավ է և ճիշտ է տրամաբանությամբ կաբինետի չորս պատի մեջ պարփակված զեկուցումներ անեմ, այ դրանով իսկ իրական վնասակար գործունեություն ծավալելով, և անգամ թեթև պատկերացում չունենալով կամ լավել ունենալով այդ մասին:
Դեռ այսքանը: Լավ օր բոլորին:
Եղե՛ք՝ զգոն, սառնասիրտ, հավասարակշիռ, ուժեղ, տոկուն։
Շնորհակալություն ուշադրության համար։
հարգանքով՝
ՀՀ քաղաքացի Վիլեն Գաբրիելյան – նավակ Ճոճողը»
Բաց մի թողեք
Փաշինյանը բարձրացրել է «մեղքերին թողություն տվող» կառույցի «մեղքերի թողության» հարցը
Հերթական շինծու մեղադրանքներն են ներկայացվել Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը
Քանի դեռ Նիկոլ Փաշինյանն ու ու «ավանդական ընդդիմությունը» միմյանց անկողին են մտել, երկրում բազում խնդիրներ կան. Մարության