Կորյունը ծնունդով Տավուշի մարզի Սարիգյուղ համայնքից է: Այստեղ է անցել նրա մանկությունն ու պատանեկությունը, կյանքը՝ մինչ պատերազմը: «Իմ Կորյունը շատ հանգիստ, համեստ երեխա էր: Տարիքի հետ իր բնավորությունը չփոխվեց, ինչպես համեստ կար, այդպիսին էլ մնաց»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է տիկին Անահիտը՝ Կորյունի մայրիկը:
Կորյունը սովորել է գյուղի միջնակարգ դպրոցում, այնուհետև մեկնել է պարտադիր զինվորական ծառայության: «Դպրոցում շատ էր սիրում Մաթեմատիկա առարկան: Մինչև 4-րդ, 5-րդ դասարան լավ է սովորել, հետո առաջադիմությունը փոխվեց, բայց սովորել սիրում էր»: Դպրոցն ավարտելուց հետո Կորյունն ուսումը չի շարունակել, զորակոչվել է բանակ, 2008-2010 թվականներին ծառայել է Երևանի թիվ N զորամասում: «Զորացրվելուց հետո երեք տարի աշխատեց «Գազպրոմ Արմենիայում»: 2014 թ.-ին, որպես պայմանագրային, ծառայության անցավ Հայաստանի ազգային անվտանգության ծառայության սահմանապահ զորքերում: Նա կոչումով եֆրեյտոր էր, հաստիքով՝ կապավոր։ Այնքան բծախնդիր էր իր ծառայության, համազգեստի նկատմամբ: Նույն կարգապահությունը նրան նաև առօրյա կյանքում էր բնորոշ:
Շատ էր սիրում իր ծառայությունը, բայց նաև երբեք չէր կիսվում ծառայության մանրամասներով, այդ առումով շատ գաղտնապահ էր»: 2014 թ.-ից մինչև 2020 թ.-ը Կորյունը ծառայել է սահմանապահ զորքերում, բայց պատերազմը փոխեց շատ տղաների, այդ թվում՝ Կորյունի կյանքի ընթացքը: Մայրիկն ասում է՝ որդին սեպտեմբերի 28-ից մեկնել է ռազմադաշտ, բայց իրենց ոչինչ չի ասել: «Մենք վստահ էինք, այդպես գիտեինք, որ ԱԱԾ սահմանապահ զորքերը մարտի դաշտ չեն մեկնում: Կորյունը մեզ ասում էր, որ իրենք Գորիսում են, կապ չունեն պատերազմի հետ: Բայց սեպտեմբերի 28-ից եղել է պատերազմի դաշտում: Մինչև իր զոհվելու պահը մենք այդ մասին տեղյակ չենք եղել»: Զանգերը տուն պարբերական ու պարտադիր բնույթ էին կրում: Տիկին Անահիտը նշում է՝ օրը երկու անգամ զանգում էր, որևէ բան պատերազմից չէր խոսում: «Եթե անգամ ընկերներին ինչ-որ բան ասում էր, ապա մենք անտեղյակության մեջ էինք: Մենք էլ, կարծես, հանգիստ լինեինք իր համար: Ճիշտ է, պատերազմ էր, բայց Կորյունս հեռու էր ռազմական գործողություններից: Ասում էր՝ լավ ենք, մեզ մոտ խաղաղ է: Այդպես էլ մինչև վերջին օրը մեզ ոչինչ չասաց պատերազմից»:
Մայրիկը գիտի, որ որդին եղել է Հադրութում, այլ վայրերում՝ ևս: Նշում է՝ ընկերներն էլ շատ բան չեն պատմում պատերազմական օրերի մասին: «Երկու անգամ շրջափակման մեջ է հայտնվել, բեկորային վնասվածք ստացել և տեղափոխվել հոսպիտալ։ Բուժումը կիսատ թողնելով՝ նորից միացել է ընկերներին»: Կորյունի պատերազմը տևել է մինչև հոկտեմբերի 14-ը: Նա այդ օրն է զոհվել Հորադիզում: «Զոհվել է ամսի 14-ին, իրեն գտել ենք հոկտեմբերի 25-ին»: Կորյունի հայրիկը չի դիմանում որդու բացակայությանը ու որոշ ժամանակ անց «միանում» է որդուն: «Ու մնացի տան մեջ մենակ: Տղա և աղջիկ ունեմ: Աղջիկս ամուսնացած է, իր ընտանիքն ունի»: Ապրելու ուժի մասին: «Ես ապրում եմ, որ իմ տղային ապրեցնեմ: Աստված ինձ ինչքան կյանք տա, այնքան էլ իմ տղան ինձ հետ կապրի»: Մայրիկն ասում է՝ որդին մեծ այգի էր տնկել: «Տարբեր՝ երևի մի հարյուր տեսակի ծառ ունի, մեծ այգի է: Հիմա ես եմ իր ծառերը մշակում, ծանր աշխատանք է, բայց անում եմ, որ հանկարծ դրանց հետ մի բան չպատահի: Երբ ծառի ճյուղը հանկարծ կոտրվում է, սիրտս ցավում է: Մենք պապական տանն էինք բնակվում, երբ ծառայության անցավ սահմանապահ զորքերում, այնքան լավ նորոգեց այն, ամեն ինչ տեղը տեղին: Ինձ ուժ է տալիս այն, որ իր տունն ու այգին պահեմ, իր այգիով եմ ապրում: Չգիտեմ՝ ճիշտ է այդպես ասելը, թե ոչ, բայց հիմա, երբ սկսում եմ մտածել ապրելու ուժի մասին, կարծում եմ, որ իր այգին է ինձ ապրեցնում, ամեն ինչ անում եմ, որպեսզի Կորյունի ջանքերը չկորեն: 2017 թ.-ին այգին տնկեց, 2020 թ.-ին արդեն ծառերի վրա բերք կար:
Այնքան էր սիրում իր այգին, երբ տանն էր լինում, այնտեղից դուրս չէր գալիս, ջրում էր, մշակում: Մեզ էլ ասում էր՝ դուք այնքան չեք ջրում, որ ծառը կշտանա: Իրեն զանգում էի, ասում՝ տես, ինչ լավ բերք են տվել ծառերդ: Կորյունս էլ արձագանքում էր՝ բա ո՞վ է ջրել, դրա համար էլ բերքը շատ է: Այդքան տանջվեց, բայց իր բերքի համը չտեսավ, իր տնկած ծառից բերք չհավաքեց: Այգեգործությամբ շատ էր սիրում զբաղվել: Երբ կենդանիներ էինք պահում, հայրիկին օգնում էր, խնամում դրանց, բայց ավելի շատ այգի էր սիրում, ծառեր: Հայրիկին ասում էի՝ մնա իմ կողքին, մեր տղայի տունն ու այգին պահենք, բայց հայրիկը չդիմացավ»: Կորյունի բազմաթիվ երազանքներ կիսատ մնացին: Հայրենի գյուղում ապրելու, պապական տունը շենացնելու երազանքը նույնպես: Որդու զոհվելուց հետո են ծնողներն իմացել, որ նա սիրած աղջիկ է ունեցել, մտածել է ամուսնության մասին:
Հ. Գ. – Կորյուն Սառիկյանը հետմահու պարգևատրվել է ՀՀ ԱԱԾ սահմանապահ զորքերի «Արաքսի պահապան» կրծքանշանով և «Մարտական ծառայության» մեդալով։ Պարգևատրվել է նաև ՀԿ-ների կողմից: Հուղարկավորված է Սարիգյուղի ընտանեկան գերեզմանատանը:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
Բաց մի թողեք
Խավարին կփոխարինի աստվածային լույսը․ Միքայել Սրբազանի շնորհավորական խոսքը
Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդի Ամանորյա ուղերձը․ Տեսանյութ
11 աշխատանքային օրը բավարար չեղավ, որ գլխավոր հшնցագործի կամակատարները կարողանան ապահովել «Իզմիրլյան» ԲԿ-ում որևէ քահանայի կողմից սուրբ պատարագի մատուցումը