Եթե մեկն իմ տանը ինձ ձայնագրի, լսի, թե ես ինչ եմ խոսում, ապա ես, երեւի, տասնապատիկ ավելի խիստ պատիժ պետք է ստանամ

Փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանը՝ որպես երկար տարիներ քրեական իրավունքով զբաղվող փաստաբան, «Հրապարակի» հետ զրույցում համոզմունք հայտնեց, որ Փարաքարի համայնքապետ Վալոդյա Գրիգորյանին սպանողը վարձու մարդասպան է:

«Թե ով է նրան վարձել, ինչն է պատճառը, ինչի համար՝ ես տեղեկություն չունեմ, Վալոդյա Գրիգորյանին էլ չեմ ճանաչել, բայց կարող եմ ասել, որ մարդասպանը եղել է պրոֆեսիոնալ: Մեկ վայրկյանում երեք հոգու սպանեց` առանց վախենալու, փամփուշտ կորցնելու, իր գործը վայրկենական արեց ու հանգիստ հեռացավ: Ոչ մի էմոցիոնալ շարժում: Անգամ հասարակ կռիվ անելուց մարդը խառնվում է իրար, էմոցիայի գիրկն ընկնում, ուր մնաց՝ երեք հոգու սպանես ու հանգիստ գնաս: Երկաթյա ներվեր ունեցող, պրոֆեսիոնալ մարդիկ կարող են անել այդպես… «մարդ» բառը չգիտեմ, թե ինչքանով է ճիշտ օգտագործելը»,- ասում է փաստաբանը:

Նրան մի քանի այլ հարց էլ ուղղեցինք:

– Նախօրեին դատարանը մեղավոր ճանաչեց Շիրակի թեմի առաջնորդ՝ արքեպիսկոպոս Միքայել Աջապահյանին` ընդամենը մեկ տարի առաջ արած մի հայտարարության համար, որի շուրջ այն ժամանակ քննություն եղել էր, ու դատախազությունը համարել էր, որ այդտեղ չկա հանցակազմ։ Սա ինչպե՞ս կմեկնաբանեք: 

– Թող կալամբուր չհնչի, բայց սրբազանի գործը սրբապղծություն է: Այնտեղ իրավաբանություն չկար ու չէր կարող լինել: Եթե մարդը ցանկանում է, որ լինի ռազմական հեղաշրջում, դա դեռ կոչ չի՝ իշխանության բռնի տապալման վերաբերյալ: Ամեն ինչի մեջ կարելի է տեսնել ռազմական հեղաշրջման կոչ: Կոչը պետք է լինի հստակ, կոնկրետ, ուղղված ինչ-որ մարդկանց, պետք է լինի իրական, ոչ թե… մարդը մի բան խոսեց, ու դա համարեն կոչ: Այդ ամենը պարզ է, հասկանալի է բոլոր նրանց համար, ովքեր դա անում են, ուստի այլ կերպ, քան սրբապղծություն, դա դժվար է անվանել:

– Դուք, անշուշտ, լսել եք Բագրատ սրբազանի եւ Հովհաննես Ավետիսյանի միջեւ հեռախոսազրույցի հայտնի ձայնագրությունը: Ի՞նչ տպավորություն ունեք, մոնտաժվա՞ծ է:

– Մոնտաժված-չմոնտաժվածը՝ դեռ մի կողմ: Եթե մեկն իմ տանը ինձ ձայնագրի, լսի, թե ես ինչ եմ խոսում, ապա ես, երեւի, տասնապատիկ ավելի խիստ պատիժ պետք է ստանամ: Մարդն իր տանը, իր ընկերների հետ խոսում է, ինչ ասես՝ կարող է խոսել: Օրինակ, կարո՞ղ են խոսել, թե «кровавый орел» մահապատիժը Նիկոլի նկատմամբ կիրառվելու է, թե չէ: Դա, գիտե՞ք, շատ դաժան մահապատիժ է, երբ ողնաշարից դանակով բացում են ու թիակները վերեւ են հանում: Սեւ հումոր է, իհարկե: Հիմա ի՞նչ, եթե նման ինչ-որ բաներ քննարկեն մարդիկ, պետք է դատվե՞ն: Սա  պարզապես սրիկայություն է:

– Դուք պատրաստվում էիք վիճարկել Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովի որոշումը՝ Մասիսի քաղաքապետին տուգանելու վերաբերյալ: Իսկ տուգանել էին, որովհետեւ իր դաշինքի անդամ ավագանու հետ պայմանագիր էր կնքել: Ի՞նչ ընթացք ունեցավ այդ բողոքը:

– Այո, վիճարկել ենք, հայցը ներկայացվել է: Ճիշտն ասած, ես այդտեղ քաղաքական աստառ չեմ տեսնում: Առաջին տպավորությամբ՝ նորմալ վարույթ է եղել, քաղաքապետարանի իրավաբանները մասնակցել են, իրավունքի դաշտում է եղել ամենը:

– Բայց ի՞նչն են կոռուպցիա համարել, այդ դեպքում ինչո՞ւ եք բողոքել: 

– Ավագանու անդամներից մեկի ընկերությունը տենդեր է շահել, պայմանագիր է կնքել քաղաքապետարանի հետ, եւ նա քաղաքապետի՝ «Դավիթ Համբարձումյան» դաշինքից է:  Բայց գնումների ընթացակարգի հետ որեւէ խնդիր չկա, պայմանագրի էության, բովանդակության հետ որեւէ խնդիր չեմ տեսնում: Նորմալ հաղթանակ է տարել ընկերությունը: Ուղղակի համարում են, որ պայմանագիր կնքելն արտոնություն տալ է, ինչը սխալ է, որովհետեւ արտոնությունն իրավունք է, իսկ պայմանագիրը նաեւ պարտականություններ է ենթադրում, որոնք եթե չկատարի, բավականին ծանր վիճակում կհայտնվի:

– Հանձնաժողովը գտել էր, որ Դավիթ Համբարձումյանը պետք է շահերի բախման վերաբերյալ հայտարարություն ներկայացներ, ի՞նչը չի արել:

– Այո, եթե տալիս ես արտոնություն, իսկ սա համարվում է շահերի բախում, պետք է պաշտոնյան դիմի Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողով, որ ստանա իրենց կարծիքը, նոր քայլը կատարի: Բայց Դավիթ Համբարձումյանը չի դիմել, որովհետեւ արտոնություն այստեղ չկա: