Պետք չէ զարմանալ այն անզուսպ հրճվանքից, որն ապրում է իշխանությունը Վաղարշապատի ընտրությունների արդյունքների կապակցությամբ: Եվ պետք չէ ջանք գործադրել` նրանց բացատրելու, որ իրականում դա պարտությանը շատ նման հաղթանակ է, եւ առնվազն անիմաստ է նրանց այդ բուռն ոգեւորությունը:
Հրապարակ թերթը գրել է․ Մարդիկ, որոնք պատերազմում պարտությունը հաղթանակ են համարում, որոնք ասում են` «Արցախը կորցրինք, բայց Հայաստանը գտանք», Տիգրանաշենի եւ մյուս տարածքների հանձնումը փորձում են որպես «Արծվաշենի վերադարձ» ներկայացնել, իսկ ալիեւյան ստորացուցիչ համաձայնագիրը` կայուն խաղաղության երաշխիք, բացառված է, որ հասկանան ձեր ասածները:
Մի իշխանություն, որը 7-ամյա բոլոր կորուստները փորձում է որպես ձեռքբերումներ ներկայացնել, որն Ալիեւի հոխորտանքը` «Արեւմտյան Ադրբեջանի» թեմայով, Սեւանը Գյոյչա կոչելը, 300 հազար ադրբեջանցու Հայաստան ուղարկելն առաջարկում է անտեսել, որովհետեւ դա «ներքին լսարանին ուղղված հայտարարություններ են», չի կարող ադեկվատ արձագանքել ոչ մի ուրիշ իրողության:
Մի իշխանություն, որը փչացած ցորենի ներկրումը որպես դարակազմիկ իրադարձություն է ներկայացնում, եւ երբ պարզվում է, որ իրականում անասնակեր է ներկրել, անմիջապես «կռուտիտի» ձեւը գտնում է, թե անասունը, հավն ու խոզն էլ կենդանի են` ուտել են ուզում, չի կարող մյուս հարցերում ավելի ազնիվ ու խելացի լինել:
Թե ինչ է տալիս այս իշխանություններին մի լոկալ համայնքում իշխանություն վերցնելը, պարզ չէ: Մանավանդ՝ երբ ողջ երկրում արդեն 8 տարի իշխանությունն իրենցն է, եւ, ինչպես ասում են, վաղուց ակնհայտ է, որ այդ ծանրաձողը գցել են իրենց «ոտքին», ու բոլորը համոզվել են, որ նրանք ունակ չեն պետություն կառավարելու:
Բայց մի բանում հաջողել են` համառ են ու շատ են ուզում էլի մնալ:
Բաց մի թողեք
Ինչ է հայտարարագրել 2017 թվականից քաղաքականություն մտած Ծաղկաձորի համայնքապետ Նարեկ Հարությունյանը. Լուսանկար
Ինչ արձանագրություն կա Մայր Աթոռում՝ Նիկոլ Փաշինյանի մասնակցությամբ երեկվա պատարագը տնօրինող Գեւորգ Սրբազանի մասով
Փաշինյանն ունի «ընդունված լինելու» խորքային պահանջ, իր մաշկի վրա զգում է հանրության պաղ հոսանքը