2017թ. «ինչու» է Արցախի նոր սահմանադրություն ընդունվում» «հարցին Ազգային ժողովի նախագահ Աշոտ Ղուլյանը պատասխանել է» «Որպեսզի հասնենք 88 թ. Շարժման հռչակած նպատակին» «Այդ հարցազրույցի տեսագրությունը Youtube-ում մինչեւ վերջերս կար» «հուսով եմ« չեն հեռացրել:
Ինչպես արգելափակել են նախագահի» «ԱԺ» «կառավարության» «ԱԳՆ կայքերը: 88-ի Շարժման նպատակը Լեռնային Ղարաբաղի եւ ՀԽՍՀ միավորումն էր: Արցախում նոր սահմանադրություն ընդունելու գաղափարը ծնվել է 2016-ի ապրիլյան քառօրյայից հետո»:
Հունիսի 13-ին Սամվել Շահրամանյանը հայտարարել է, որ Պաշտպանության բանակը մինչեւ վերջին օրը ենթարկվել է Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը, հանդիսացել նրա տարածքային ստորաբաժանումներից մեկը: 2017թ. սահմանադրությամբ Արցախի նախագահը հանրապետության ինքնիշխանության, տարածքային ամբողջականության, սահմանների անխախտելիության երաշխվորն է, հանդիսանում է Զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարը:
«Այդ նորմի համար Շահրամանյանը պատասխանատու չէ, բայց Բակո Սահակյանը, Արայիկ Հարությունյանը եւ ինքը նախագահի պաշտոնն ստանձնել են երդմամբ, որ պարտավորեցնում է անշեղորեն հարգել սահմանադրությունը: 2020թ. «հոկտեմբերի 3-ին գիտակից բոլոր մարդկանց համար պարզ էր, որ պատերազմը տանուլ է տրված:
Այդ օրն Արայիկ Հարությունյանը հայտարարել է, որ իբրեւ շարքային զինվոր գնում է ճակատ եւ հորդորել, որ բոլորը հետեւեն իր օրինակին: Իսկ երբ նա դժգոհեց, որ ԱԱԾ ստորաբաժանումն իրեն չի ենթարկվել, գեներալ-գնդապետ Մովսես Հակոբյանը պատասխանեց, որ Արայիկ Հարությունյանը «մարտական խնդիր առաջադրելու իրավունք չունի»:
Սահմանադրությամբ Զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատար հանդիսացող՝ երկրի բարձրագույն պաշտոնյան ոչ միայն պատերազմը կառավարելու, ինչը նրա ուղղակի պարտականությունն է, իրավունք չուներ, այլեւ իրավասու չէր որեւէ ստորաբաժանման մարտական խնդիր առաջադրել:
2015թ. սահմանադրական փոփոխություններով Հայաստանի Զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարի կարգավիճակը փաստացի լուծարվել է: Նոնսենս է, երբ գործադիր իշխանության, երկրի փաստացի առաջնորդ ընտրված անձը պաշտոնն ստանձնելիս երդում չի տալիս, Զինված ուժերն ուղղակիորեն կառավարելու լիազորությամբ չի օժտվում:
Խաղաղ պայմաններում ԶՈՒ կառավարումը հանձնել Գլխավոր շտաբի պետին, պատերազմի դեպքում գերագույն գլխավոր հրամանատար ճանաչել վարչապետին, նշանակում է նրան «նավից պարահանդես տանել»: Իսկ եթե հաշվի առնենք, որ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ ֆորմալ պատերազմ չի հայտարարվել, միայն ռազմական դրություն է մտցվել, պատկերն ավելի արտառոց կլինի:
Եւ ի՞նչ անհրաժեշտություն կար, որ ապրիլյան քառօրյայից հետո Արցախում նոր սահմանադրություն ընդունվի, խախտվի դեմոկրատական իշխանափոխության ավանդույթը:
Ընդ որում, այդ սահմանադրությունը ոչ ճգնաժամային, ոչ պատերազմական իրավիճակում կառավարման համարժեք ինստիտուտ չի նախատեսում: Լավ օրերի համա՞ր է գրվել: Իսկ ո՞վ եւ ի՞նչ երաշխիքներ ուներ, որ 88-ի Շարժման նպատակն իրացնելի է:
Բայց չէ՞ որ բուն բանակցային գործընթացը արդեն իսկ փակուղային էր, քանի որ Ադրբեջանը մերժում էր «Վիեննայի օրակարգը», եւ բացառում շփման գծում միջազգային մոնիտորինգի ներդրումը, պնդում, որ ամեն ինչ պետք է սկսվի «օկուպացված տարածքներից Հայաստանի զինուժն առանց նախապայմանների դուրսբերումից,» Հայտնի խոսք կա՝ պատերազմը չափազանց լուրջ գործ է, որպեսզի վստահվի միայն գեներալներին: 2017թ. Արցախում պատերազմի գործը վստահվել է միայն գեներալներին: Ինչու՞…
Բաց մի թողեք
Ալիևի անհավատալի արկածներն Իտալիայում՝ ոչ միայն որպես Ադրբեջանի նախագահ, այլև՝ ՌԴ նախագահի «լիազոր ներկայացուցիչ»
Մոսկվան Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ որեւէ «ոչ պակաս ընդգրկուն» պայմանավորվածությամբ չի հարվածի «թիկունքից»
«Դիմադրության» շարժման «սրբազան» շարունակությունը․ առաջիկա հավաքին իրական շահառուները դուրս կգա՞ն «փարդի հետևից»