«Հնդկաստանը, Իրանը և Հայաստանը՝ ընդդեմ Պակիստանի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի. ի՞նչ սպասել»

Ենթադրությունը, որ, չնայած ադրբեջանական կողմի սպասումներին, Պակիստանի վարչապետ Շարիֆը Թեհրան չի այցելի, հաստավում է Բաքվի իշխանական լրատվամիջոցի հրապարակմամբ, որ խորագրված է «Հնդկաստանը, Իրանը և Հայաստանը՝ ընդդեմ Պակիստանի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի. ի՞նչ սպասել»:

Ընդսմին, ադրբեջանցի հեղինակը, հղում անելով հնդկական աղբյուրներին, գրում է, որ Հայաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը մայիսի 13-ին ոչ պաշտոնական այց է կատարել Նյու Դելի, որտեղ բանակցություններ է վարել Հնդկաստանի վարչապետի ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Աջիթ Դովալի հետ:

Ըստ այդմ, թեև տպավորություն կա, որ հիմնականում քննարկվել են Հնդկաստանից սպառազինությունների ձեռքբերման հետ կապված հարցեր, «իրականում քննարկումների առանցքում եղել է հաղորդուղիների խնդիրը», որից հետո Դովալը հեռախոսազրույց է ունեցել իրանցի պաշտոնակցի հետ:

Ադրբեջանցի մեկնաբանի գնահատմամբ՝ Պակիստանի և Հնդկաստանի միջև վերջին զինված բախումներն «ընդգծել են տարածաշրջանային հակամարտությունների ֆոնին ձևավորվող գլոբալ դաշինքները». Ադրբեջանը և Թուրքիան հանդես են եկել ի պաշտպանություն Պակիստանի, «Հայաստանն աջակցել է Հնդկաստանին, իսկ Իրանը փորձում է չեզոքություն պահպանել»:

Դա վերլուծաբաններին թույլ է տվել խոսել «ազդեցության երկու հակադիր առանցքների՝ Հնդկաստան-Իրան-Հայաստան և Պակիստան-Թուրքիա-Ադրբեջան, կոնսոլիդացման մասին»:

Այնուհետև Բաքվի իշխանական լրատվամիջոցը հղում է անում հնդկական Deccan Herald –ին, որի գնահատմամբ՝ այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» հարցում «Հնդկաստանի և Իրանի մոտեցումները լիովին համընկնում են», իսկ Թեհրանը հետևողականորեն հանդես է գալիս «միջանցքի բացման այն ձևաչափի դեմ, որ առաջարկում է Բաքուն»:

Ըստ ադրբեջանցի հեղինակը, Իրանը, հատկապես դեմ է «ռազմավարական այդ միջանցքի վերահսկողությունն Ռուսաստանին հանձնելուն և երթուղու կառավարումից Հայաստանի բացառմանը»:

Հնդկական պարբերականն այս առումով կարևորել է, որ Նյու Դելին, հաշվի առնելով աշխարհաքաղաքական ներկայիս կոնֆիգուրացիան, «պետք է պաշտպանի Թեհրանի դիրքորոշումը, քանի որ երկու երկրների շահերը շարունակաբար մերձենում են»:

Գնահատելով առկա և ակնկալվող աշխարհաքաղաքական համատեքստը՝ Բաքվի իշխանական լրատվամիջոցն ընդհանրացրել է, որ Հարավային Կովկասի ապագան «ավելի քիչ չափով է որոշվում միայն Երևանի և Բաքվի որոշումներով և մեծապես կախված է լինելու գլոբալ ուժերի դիմակայությունից, երբ հաղորդակցության երթուղիները վերածվում են առաջատար տերությունների աշխարհաքաղաքական շահերի կատալիզատորի»:

Ուշագրավ է, որ Բաքվի իշխանական լրատվամիջոցն այս հրապարակումն արել է, երբ Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը և Պակիստանի վարչապետ Շահբազը գտնվում են Ադրբեջանում, բայց Լաչինի «միջազգային օդանավակայանի» բացումը կատարվել է միայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի նախագահների մասնակցությամբ:

Լաչինում օդանավակայան կառուցելու ներքին անհրաժեշտություն չկա, ավելի քան երեք տարի առաջ բացված Ֆիզուլիի օդանավականը կարող է սպասարկել տեղաշրջանի բնակչությանը: Այդ թռիչքուղիներն, անկասկած, ունեն նույնիսկ արտատարածաշրջանային նշանակություն:

Բայց ինչո՞ւ Պակիստանի վարչապետը Լաչինի օդանավակայանի բացմանը չի հրավիրվել: Թուրքիան զգուշանու՞մ է Հնդկաստանի և Իրանի հետ դիմակայությունից, թե՞ Ալիևն է փորձում իրեն դուրս դնել գլոբալ հակամարտության հավանականությունից: