Հայ-ամերիկյան զորավարժությունների առթիվ Ռուսաստանի Ռազմական եւ քաղաքական հակամարըությունների ուսումնասիրության կենտրոնի ղեկավար Անդրեյ Կլինցեւիչը տեսակետ է հատնել, որ «Մոսկվվան մոտ ժամանակներս Հայաստանի վերաբերյալ որոշում կընդունի»: Նա համարում է, որ դա ԱՄՆ «ձիով քայլն է» եւ մեկնաբանում, որ բուն նպատակը Հարավային Կովկասում «լարվածության հրահրումն է»:
Կլինցեւիչի գնահատման՝ ԱՄՆ-ին «չի հաջողվում Ուկրաիանայում Ռուսաստանին հաղթել, մնում է նրա ուշադրությունը շեղել,»: Ընդ որում, ռուսաստանցի փորձագետը համարում է, որ «լարվածությունը կարող է դրսեւորվել ինչպես Հայաստանում Փաշինյանի քաղաքականության դեմ զանգվածային ցույցերով եւ անկարգություններով, այնպես էլ՝ հայ-ադրբեջանական պատերազմով»: Նրա ասելով՝ «երկու դեպքում էլ Ռուսաստանը, որպես ՀԱՊԿ-ի հիմնադիր անդամ եւ Հայաստանի դաշնակից, պարտադրված կլինի միջամտել»:
Այստեղ, իհարկե, տրամաբանական հակասություն կա: Եթե ԱՄՆ-ը համագործակցում է Փաշինյանի հետ՝ «ընդդեմ Ռուսաստանի», ինչպես Կլինցեւիչն է գնահատում, ապա Վաշինգտոնը չի կարող շահագրգռված լինել ոչ Հայաստանում ներքին անկայունությամբ, ոչ հայ-ադրբեջանական պատերազմով, որովհետեւ որ սցենարն էլ աշխատի՝ Փաշինյանի, նրա գլխավորած քաղաքական ուժի դեմ է։
Հայաստանում ներքին անկայունությունը եւ զանգվածային անկարգություններն, ընդհակառակը, ձեռնտու կլինեն Ռուսաստանին: ՀԱՊԿ պայմանագիրը նախատեսում է, որ անդամ երկրներից մեկի սահմանադրական կարգին սպառնացող վտանգի դեպքում կարմիրին կարելի է միջամտել: «Մոտ ժամանակներս Մոսկվան Հայաստանի մասին ի՞նչ որոշում է ընդունելու»:
Վերջին մի քանի օրերին Հայաստանում քրեագեն իրավիճակը, մեղմ ասած, մտահոգիչ է: Բավական է հետեւել պաշտոնական լրահոսին, որպեսզի դրանում համոզվենք: Հայաստանում արձանագրվել է օտարերկրյա քաղաքացու կողմից ոստիկանության բաժանմունքում հրազենի գործադրման եւ երկու իրավապահի վիրավորում պատճառելու դեպքում: Մամուլը հաղորդում է, որ ոստիկանության բարձրաստիճան սպաների նկատմամբ բռնություններ են գործադրվել։
Ի՞նչ է կատարվում: Գործ ունենք իրավապահ համակարգի դիմակայունության ստուգման փորձի հե՞տ: ՌԴ հեղինակավոր վերլուծական կենտրոնի տնօրենն ինչու՞ է կանխատեսում հակափաշինյանական շարժման բռնկում, որ կարող է հասնել «զանգվածային անկարգությունների»։
«Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժումը չունի հանրային բավարար աջակցություն, բայց հայտարարել է դրամահավաք։ Բայց ո՞վ է երաշխավորը, որ հենց Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանն է որոշում հետագա անելիքները։
Ոստիկանության դեմ բռնությունները, քրեական «պարզաբանումները», եւ փողոցային ընդհարման միջադեպերն արձանագրվում են մի փուլում, երբ Նիկոլ Փաշինյանն արձակուրդում է, խորհրդարանը՝ նույնպես: Հայ-ադրբեջանական բանակցություններում «դադար է»։ Ըստ էության, առաջընթացի իրական հեռանկար չկա, բարդ է միջազգային իրավիճակը։
Նման պայմաններում Հայաստանի իրավապահ համակարգը, հատուկ ծառայությունները որքանո՞վ են դիմադրունակ: Ընդ որում հարցը ոչ թե հակազդեցության, այլ՝ կանխատեսելու, կանխարգելելու ռեսուրսի եւ այն գրագետ օգտագործելու մասին է:
Բավական արտառոց է, որ վերջին օրերի տագնապահարույց դեպքերին ոչ պաշտոնական հիմնավոր արձագանք կա, ոչ՝ քաղաքական եւ հանրային: Վիճակագրությունը, մինչդեռ, պետք է ընկալել որպես խորքային խմորումների վկայություն: Այլապես, մեկ օրում մի քանի աղմկոտ հանցագործություն չէր կատարվի: Հայաստանը մտնում է «ազատ անկման» ռեժիմի մեջ:
Բաց մի թողեք
Դեռևս կան հարցեր, որոնք դեռևս չեն համաձայնեցվել Հայաստանի հետ․ Հաջիև
Ադրբեջանը և Իրանը համատեղ զորավարժություններ են անցկացնում ԼՂ-ում. Լուսանկար
Սպառվել են բոլոր այն արժեքները, որոնցով մեզ «կերակրում» էին տասնամյակներ շարունակ