«Մենք «զանգեզուրյան միջանցքի» հարցով օպերատիվ աշխատում ենք Ադրբեջանի հետ»,-հայտարարել է Թուրքիայի տրանսպորտի նախարարը՝ ասելով, թե Ադրբեջանն է որոշելու՝ այդ միջանցքը կանցնի Հայաստանի՞, թե՞ Իրանի տարածքով:
Սա բավականին ուշագրավ հայտարարություն է, որը, իհարկե, չարժե ընկալել թուրքական քաղաքականության միարժեք արտացոլում, սակայն ուշադրության արժանացնել այդուհանդերձ պետք է: Թուրքիան հրաժարվո՞ւմ է «զանգեզուրյան միջանցքի» հարցում Ադրբեջանին օժանդակելուց և Բաքվի՞ն է թողնում որոշումը, թե որ տարբերակով է առավել նպատակահարմար Նախիջևանի հետ կապվելը՝ Հայաստանի՞, թե՞ Իրանի տարածքով:
Եթե Բաքուն ընտրում է Իրանի տարբերակը՝ ինչ-ինչ հանգամանքների, նաև քաղաքական սակարկությունների, Հայաստանի դիմադրության, այդ դիմադրությանն Իրանի աջակցության բերումով, հնարավոր է նաև այլ հանգամանքների ու գործոնների, ապա Անկարան ինքը չի՞ տածում Հայաստանի տարածքով ճանապարհի որևէ հավակնություն: Թե՞ Թուրքիայի նախարարը պարզապես խոսում է, իսկ իրական քաղաքականությունն այլ է:
Սա, իհարկե, բարդ խնդիր է, բարդ է եղել միշտ, ու շարունակում է լինել այդպիսին, որքան էլ Հայաստանում օրինակ այդ բարդ խնդիրը մատուցվել ու ընկալվել է սև-սպիտակի պարզությամբ: Առիթ ունեցել եմ ասելու և գրելու, որ Անկարային դուր չի գալիս Բաքվի խաղը Ռուսաստանի և Իրանի հետ, որի միջոցով Մոսկվան ու Թեհրանն Ադրբեջանին փորձում են կենտրոնացնել Հյուսիս-հարավ երթուղու վրա՝ այդ կերպ թույլ չտալով այսպես ասած Միջին միջանցքի ձևավորում, որը դուրս կլինի իրենց վերահսկողությունից:
Այդ ֆոնին Անկարան արեց Երևանի հետ շփումների մի քանի ժեստ, թերևս Բաքվին ցույց տալով, որ կարող է նաև Ադրբեջանից անկախ պայմանավորվածություններ ունենալ Հայաստանի հետ: Իհարկե, միամտություն է մտածել, թե դա կարող էր վերածվել իրական քաղաքականության:
Անկարայի այդ ժեստի իմաստը, թերևս, այն էր, որ ինքը ոչ թե Հայաստանի, այլ Արևմուտքի հետ կունենա Ադրբեջանից «անկախ» քննարկումներ: Իսկ այդպիսի քայլի դիմել Թուրքիան, իհարկե, կարող է: Էրդողանն ամռանը հրաժարվեց նաև մասնակցել օկուպացված Շուշիում կայացած Թյուրքալեզու պետությունների կազմակերպության գագաթնաժողովին:
Իսկ օրեր առաջ, Անկարան թույլ չտվեց իր օդային տարածքով Իսրայելի նախագահի օդանավի անցումը դեպի Ադրբեջան, ինչից հետո Իսրայելի նախագահը ընդհանրապես չեղարկեց մասնակցությունը Բաքվում Կլիմայի գագաթնաժողովի միջոցառումներին:
Իհարկե, Անկարան ունի Իսրայելի հետ իր հաշիվները, բայց Իսրայելի նախագահի օդանավը չթողնելով, նա փաստորեն խառնեց նաև ադրբեջանա-իսրայելական հաշիվներ: Սա, անշուշտ, Ադրբեջանից դժգոհության ևս մի արտահայտություն է:
Այդ պարագայում, մեծ հաշվով զարմանալի չէ, որ Թուրքիան կարող է առնվազն տակտիկական նկատառումով հրաժարվել «զանգեզուրյան միջանցք» կոչվածի հարցում ակտիվությունից՝այդ կերպ մի կողմից անուղղակի ճնշում բանեցնելով Բաքվի վրա, մյուս կողմից, սակայն, սակարկության դուռ բացել Միջին միջանցքի ջատագով արևմտյան խաղացողների համար:
Թե՞ Անկարան համոզված է, որ ԱՄՆ նոր վարչակազմը չի ունենալու այդ նախագծի հանդեպ նախկինի հետաքրքրության աստիճանը, հետևաբար չարժե էական ջանք կենտրոնացնել դրա ուղղությամբ, ինչի համար էլ թողել են Ադրբեջանի «որոշմանը»:
Բաց մի թողեք
Վանգան ասում էր՝ Երկիր մոլորակը դեռ չի կործանվի, քանի դեռ Հալեպը չի ընկել՝ ընկավ
Վրաստանում հեղափոխություն է. ինչպես իրավիճակը դուրս եկավ վերահսկողությունից, ինչ հետևանքներ կլինեն
Վրաստանի նոր փորձությունը․ Քաղաքացիների բողոքը դուրս չի գալիս Սահմանադրության շրջանակից. Վրաստանի նախագահ