Լեհաստանի նախկին նախագահ Լեխ Վալեսան և նրա համախոհները նամակ են գրել Դոնալդ Թրամփին.
«Ձերդ գերազանցություն պարոն նախագահ,
Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու հետ Ձեր զրույցի ռեպորտաժը մենք դիտեցինք վախով և զզվանքով:
Ռուսաստանի հետ պատերազմող Ուկրաինային ԱՄՆ-ի կողմից ցուցաբերվող նյութական օգնության համար ձեր հարգանքի և երախտագիտության ակնկալիքները մենք վիրավորական ենք համարում։ Երախտագիտություն՝ ուկրաինացի հերոս զինվորներին, ովքեր իրենց արյունը թափեցին՝ ի պաշտպանություն ազատ աշխարհի արժեքների։ Նրանք ավելի քան 11 տարի զոհվում են ռազմաճակատում՝ հանուն այս արժեքների և իրենց հայրենիքի անկախության, որը հարձակվել է պուտինյան Ռուսաստանի կողմից։
Մենք չենք հասկանում, թե ինչպես դա չի տեսնում ազատ աշխարհի խորհրդանիշ հանդիսացող երկրի ղեկավարը։
Մեր խուճապի պատճառ դարձավ նաև այն, որ այս զրույցի ընթացքում Օվալաձև աշխատասենյակում տիրող մթնոլորտը մեզ հիշեցրեց այն, ինչ լավ ենք հիշում Անվտանգության ծառայության հարցաքննություններից և կոմունիստական դատարաններում բանավեճերից:
Դատախազներն ու դատավորները կոմունիստական ամենազոր քաղաքական ոստիկանության անունից էլ մեզ բացատրեցին, որ իրենք բոլոր խաղաքարտերն ունեն, իսկ մենք՝ ոչ։ Նրանք մեզանից պահանջում էին դադարեցնել մեր բիզնեսը՝ պնդելով, որ հազարավոր անմեղ մարդիկ են տուժում մեր պատճառով։ Նրանք խլեցին մեր ազատությունները և քաղաքացիական իրավունքները, քանի որ մենք հրաժարվեցինք կառավարության հետ համագործակցությունից:
20-րդ դարի պատմությունը ցույց է տալիս, որ ամեն անգամ, երբ Միացյալ Նահանգները ցանկանում էր իր հեռավորությունը պահել ժողովրդավարական արժեքներից և իր եվրոպական դաշնակիցներից, նա սպառնալիք էր դառնում իր համար։ Նախագահ Վուդրո Վիլսոնը դա հասկացավ, երբ 1917 թվականին որոշեց միանալ Միացյալ Նահանգներին Առաջին համաշխարհային պատերազմին:
Նախագահ Ֆրանկլին Դելանո Ռուզվելտը դա հասկացավ՝ 1941 թվականի դեկտեմբերին Փերլ Հարբորի վրա հարձակումից հետո որոշելով, որ Ամերիկայի պաշտպանության համար պատերազմը կծավալվի ոչ միայն Խաղաղ օվկիանոսում, այլև Եվրոպայում՝ դաշնակցելով Երրորդ Ռեյխի կողմից հարձակման ենթարկված երկրների հետ։
Մենք հիշում ենք, որ առանց նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանի և ամերիկյան ֆինանսական պատասխանատվության, Խորհրդային Միության կայսրության փլուզումը հնարավոր չէր լինի։
Նախագահ Ռեյգանը գիտեր, որ միլիոնավոր ստրկացած մարդիկ տառապում են Խորհրդային Ռուսաստանում և նրա նվաճած երկրներում, ներառյալ հազարավոր քաղբանտարկյալներ, ովքեր ազատությամբ վճարեցին ժողովրդավարական արժեքների պաշտպանության համար իրենց զոհաբերության համար: Նրա մեծությունն այն էր, որ նա առանց վարանելու ԽՍՀՄ-ն անվանեց «Չարի կայսրություն» և վճռական ճակատամարտ տվեց նրան։ Մենք հաղթեցինք, և նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանի արձանը այսօր կանգնած է Վարշավայում՝ որպես ԱՄՆ դեսպանատուն:
Պարոն նախագահ, նյութական օգնությունը՝ ռազմական և ֆինանսական, չի կարող համարժեք լինել Ուկրաինայի, Եվրոպայի և ողջ ազատ աշխարհի անկախության և ազատության համար թափված արյանը։ Մարդկային կյանքը անգին է, դրա արժեքը հնարավոր չէ չափել փողով. Երախտագիտություն նրանց, ովքեր զոհաբերում են արյունն ու ազատությունը։
Բաց մի թողեք
Բաքվում պահվող հայերի համար կարող ենք ընտրել գործողությունների երկու սցենար
Հայրաքաղաք Գյումրին արժանի պատասխան կտա․ Մոր խոսքը մեղմ է, մոր ապտակը ծանր չի լինում, հոր ապտակն է ծանր
Ասադի կողմնակիցները հարձակվել են Դամասկոսի վրա