Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը գրում է․
«Հայաստանի Հանրապետությունը կամ քաղաքական Հայաստանը և պատմական Հայաստանը կամ քաղաքակրթական Հայաստանը ոչ միայն որևէ կերպ չեն հակասում, հակադրվում կամ բացառում միմյանց, այլ ընդհակառակը՝ հաստատում, ներդաշնակում և փոխլրացնում են իրար։
Պատկերավոր ասած՝ քաղաքական Հայաստանը մարմին է, իսկ քաղաքակրթական Հայաստանն այդ մարմնի ոգին, որն ապահովում է, որ մարմինը միայն որկորի չվերածվի։
Հայաստանի այս երկու բնույթները համափառ են, անքակտելի, անբաժան, ներդաշնակորեն միահյուսված, միմյանց սնուցող և միաբան, քանզի քաղաքակրթական Հայաստանն է ոգեղեն այն ավշի աղբյուրը, որը հոսում է քաղաքական Հայաստանի երակներում, սնուցելով վերջինիս կենսունակությունն ապահովող սրտի առողջ բաբախումն ու մտքի ստեղծագործ պրպտումը»։
Բաց մի թողեք
Թունավոր գրասենյակը․ Ինչպես է Սփյուռքի գործերի պատասխանատուն շարունակում թույն սրսկել․ Ճինպաշյան
Ստիպված եմ դիմել զգոնության կոչով․ Արշակ Սադոյան
Հայաստանի վարչապետի բռնաճնշումները մտահոգիչ են բոլոր քրիստոնյաների համար. Դենի Քրյուգեր