Հայտնի միտք կա, որ հեղափոխությունները խժռում են իրենց ժառանգներին: Ինչքան էլ դժվար է, բայց, այո, այսօրվա տեղի ունեցածից հ մենք պետք է ընդունենք, որ Հայաստանում 2018-ին հենց նեռն է եկել իշխանության:
Մի փոքր հետհայացք գցելով, կարող ենք փաստել, որ 2018-ի հեղափոխականների շարքերում բազում գիտակ, հայրենասեր ու մոլորված բարոյական մարդիկ են եղել, որոնք այսօր կամ բանտերում են, կամ ընդդիմադիր դիրքերից պայքարում են նիկոլի ու նիկոլիզմի դեմ:
Փորձենք հասկանալ հայտնի հեղափոխությունների տրամաբանությունը՝ դրանց համեմատականների վրա կառուցելով սպասվելիքը:
Հոկտեմբերյան հեղափոխություն
Ռուսական կայսրությունը կործանվեց, Առաջին Համաշխարհային պատերազմից դուրս եկավ որպես պարտված կողմ, երկիրը տարածքներ զիջեց, երբեմնի հզոր փառքը թողնելով պատմության դասագրքերին:
Սակայն Լենինի մահից հետո եկավ ստալինիզմի ժամանակը: Ստալինի ֆանատը չլինելով (ինքս բռնադատվածի թոռ եմ, լավ հիշում եմ, թե ում հրամանով սպանվեց Հայոց կաթողիկոսը), պետք է փաստենք, որ հենց Ստալինը իշխող էլիտան մաքրեց հեղափոխական հորջորջվող թափթփուկներից:
Ինչպես ասում են, արյունը ավելի շատ արյուն է ծնում:
Ֆրանսիական հեղափոխություն
Նապոլեոն Բոնապարտ – պատահականությունների և առաջին հերթին, հեղափոխություն արդյունքում պատմական թատերաբեմում հայտնված մի պատեհապաշտ, որի կարիերայի սրընթաց աճը սկսվեց խաղաղ ցուցարարների վրա կրակ բացելուց հետո:
Նա յակոբինյանների իսկական ջարդ սկսեց, որպեսզի մոռացության տա Ռոբեսպիերի երբեմնի փառքը:
Թե Նապոլեոնը, թե Ստալինը վտարեցին ու սպանեցին իրենց ծնունդ տված հեղափոխության բոլոր սիմվոլներին (Լենինի պաշտամունքը մնաց հենց Ստալինի նախաձեռնությամբ՝ սեփական շահից ելնելով)՝ դառնալով իրենց «ծնողի» իրական դահիճը:
Հայաստանում հենց այսօր թևակոխեցինք դահճի ծնունդի փուլ …
Շարունակելի …
Արսեն Մանուկյանի Ֆեյսբուքի էջից
Բաց մի թողեք
Հովհաննավանքում պատարագ չի եղել, շոու էր. Հայր Ռուբեն․ Լուսանկար
Փաշինյանն այլևս չունի զանգվածային միջոցառումների օրգանական ռեսուրս. Լևոն Զուրաբյան
Հովհաննավանքն այսօր դարձավ աղանդավորականների համար իսկական «հոգևոր Տիտանիկ»